Wat we vanmorgen hoorden blijkt inderdaad een flinke plof te zijn geweest. Hoewel ik nog geen aantallen heb gehoord, is nu wel duidelijk dat er flink wat slachtoffers weer zijn, doen en gewonden. De explosie vond plaats dichtbij de Port Authority Administration. Collega's wonen daar in de buurt. Er schijnen in het explosiegebied mensen in de rij te hebben gestaan voor werk of iets dergelijks, dus hoewel niet zo druk als op de markt, waren er genoeg potentiele slachtoffers in de buurt. Autobom of IED is nog niet bekend. Dat hoort u dan via de persbureaus, wellicht. Ik heb hier nog geen enkele melding binnen zien komen via de persagentschappen, ondanks mijn google alert. Maar deze info komt rechtstreeks van het GO, en die kunnen het weten. Hoor ik meer dan leest u het hier, maar ik vrees dat mijn bron weer even is opgedroogd tot de collega's morgen weer terugkeren op het werk. De werkdag zit er hier op voor de lokale medewerkers.

Zojuist rammelde hier de balkondeur in zijn stalen sponning van weer een plof. Weer ergens richting downtown als ik het goed heb. Geen grote rookwolken te zien, maar dat was ook niet het geval bij die van zaterdag, hoorde ik van de PSD-ers. Nu maar Google alert in de gaten houden over wat het was en waar.

Behalve voor de directe slachtoffers en hun familie gaat het leven na de plof door. Gevraagd naar de daders zeggen de collega’s dat het of Al Qaeda, of Iran, of een combi is. Het is niet gericht tegen een bepaalde stroming, de meeste inwoners zijn hier Sjiieten, maar op zo’n markt loopt van alles. Gewoon ordinaire terreur dus. De autoriteiten geven nu toe dat er in ieder geval een bom was. Verder wordt er driftig gezocht. Huiszoekingen waarbij men van deur tot deur gaat en vraagt of er ook onbekenden in de wijk gesignaleerd zijn. Ik zou morgen voor een nog missende ID kaart naar de COB gaan, maar ik heb niets gehoord over vertrektijden. Ik vermoed dus dat het niet doorgaat, met als reden dat iedere keer rijden er een te veel is op het ogenblik, en we hebben nogal wat bewogen rond het weekend in verband met terugkerende collega’s. Er moeten er nog een paar komen, dus ze zullen zoeken naar een combi hoop ik.

Ondertussen gaan de voorbereidingen voor de Ramadan door. Mailtjes over ingekorte werkdagen, zonder lunchpauze, daar heb je nu immers niets aan. In de hal van ons gebouw hangt een mooie kalender die precies aangeeft wanneer wat plaatsvindt per dag, op de minuut. Dus de eerste dag begint de vasten om 3.37 uur. Om 3.47 het eerste gebed, dan nog een tijd ergens rond half twaalf voor het middag gebed. Om kwart voor zeven mag er dan weer gegeten en gedronken worden. Dus 15 uur van de dag zonder eten en drinken. Ga er maar aan staan in deze hitte. Of ik ook weet wat de bedoeling is van zo’n maandje afzien? Nu, ik heb eens horen verluiden dat het onder andere is om beter te kunnen overleven in de woestijn, wie daar zuinig doet met water heeft de meeste kansen. Ja, dat kan, maar het is toch vooral om solidair te zijn met de armen en de ziel te reinigen. Of ik ook een dagje meedoe? Natuurlijk, een dagje moet lukken. Dus oplettend lezertje, dat wordt woensdag de wekker zetten om half vier, want er moet wel wat gegeten en gedronken worden voor die tijd. Ik heb wel eens een dagje niet mogen eten en drinken voor een narcose, maar toen was het lang zo heet niet. Eens kijken of dit me ook lukt. Want solidair zijn, daar is niets mis mee.

Zojuist de update via onze veiligheidsjongens: 3 autobommen als oorzaak. neergezet, verlaten en op afstand tot ontploffing gebracht. Dat verhaal hoorde ik ook van collega's hier.

Collega S was in de straat aanwezig toen de eerste bom afging. Hij is het gebouw waar hij voor staond binnen gevlucht en hoorde van daar de tweede en derde bom afgaan.Gelukkig had hij zelf niets, maar hij heeft wel slachtoffers gezien, onder andere een volwassen zoon die daar kort tevoren nog met zijn oude moeder liep.

Aantal doden nu 65. Een collega van administratie heeft familieleden in het ziekenhuis.

http://www.google.com/hostednews/ap/article/ALeqM5hwK_CSpBxsNuVUEaDuOwmSSCiqGwD9HF7E7G0

Waren de meeste ploffen die wij de afgelopen weken meemaakten nog redelijk binnen de perken, de afgelopen zaterdag was het meer dan raak. Pas vanmorgen hoorden we ervan, omdat het buiten ons gehoor gebeurde. Op de dag dat de VS officieel de veiligheid voor dit land overdroeg aan de lokale troepen ontploften er hier in een drukke straat drie bommen (zegt een bron, oorzaak wordt nog onderzocht). De laatste tellingen vanmorgen meldden 30 doden en 120 gewonden. Collega N reed vanmorgen langs het gebied en zag hoe men met bulldozers de ravage probeerde weg te ruimen. De markt in kwestie was er een met een zeer voordelig aanbod, waar vooral de mensen met weinig geld boodschappen doen. Nu helemaal want komende week begint de Ramadan, dus wordt er veel voorraad ingeslagen. Ook was er een dokterpost met veel wachtende patienten vlakbij. Wie dan om 19.00 uur aan het begin van de schemering drie bommen in zo'n drukke straat laat ontploffen weet wat hij doet. De eerste officiele berichten repten over een ontplofte generator, maar nu hoorde ik van Collega Dr A die net binnenkomt en in de buurt woont, dat de IED in de generator was geplaatst, zodat de impact maximaal was door de brandstof daar. De berichten in de media verschillen, dus niet alles is al helemaal duidelijk. Maar wel is duidelijk dat het qua burger slahtoffers een van de ergste incidenten van de afgelopen maanden is. De wijk van collega N is ook voor een deel afgezet, daar was sprake van 2 autobommen die ergens zouden staan. De afgelopen dagen was de controle al flink opgeschroefd, een teken dat er wat aan de hand was volgens N. Men wist van 5 autobommen. Maar deze aanslag had geen auto's nodig. Met het naderende vertrek van de Amerikanen is het duidelijk: bepaalde partijen volgen de verdeel en heers politiek. Veel onrust en veel geweld maakt mensen bang en kneedbaar. Daar profiteert de onderstroom van.

Ik ben nog niet helemaal vergeten in Den Helder, oplettend lezertje. De Helderse krant wilde weten hoe het er mee ging en plaatste vanmorgen een interview met twee foto’s. Nu maar hopen dat ik mijn baan niet kwijtraak. De werkgever is erg afkerig van foto’s, en publiciteit schijnt ook moeilijk te zijn. Iedereen is er tamelijk benauwd over. Ik ga er maar van uit dat deze krant niet in de rekken ligt in de VS, en dat het wel los zal lopen. Voor het radioprogramma heb ik keurig laten weten dat ik daar mee bezig was en of ze nog tips en trucs voor me hadden. Uitgelegd waar het om ging en al weken niets meer gehoord van het Hoofd Publiciteit. De laatste keer vond hij dat er ook nog wel tijd was, maar nu is het over drie weken zo ver. Ik ga er van uit dat ik i meer hoor van ze, maar zeker weten doe je het hier niet.

In ieder geval kan ik nu naar Nederland, mijn paspoort is na een wekenlange zwerftocht weer terug bij zijn baasje, dat was het laatste missende onderdeel. Ik heb nu een Multiple Entrance Visum, dus ik kan er uit en er weer in zonder gedoe. Nou ja, kans dat je uren in de rij staat natuurlijk. Daar hebben ze hier in Basrah nogal last van als ze binnenkomen. En binnenkomen doen ze de laatste weken. Met het vertrek van de VS troepen worden die afgelost door de investeerders en de oliejongens. Goed nieuws dus voor het land, denk ik. Er is zelfs een Brits reisbureau gestart in Bagdad. Niet bedoeld om de nieuwsgierige toeristen te bedienen, maar de zakenreiziger. Ze doe dan gelijk wat veiligheid er bij. Jammer dat toerisme nog niet mogelijk is. Volgens mij is hier genoeg te zien, er zijn wat zeer veel eeuwen oude gebouwen in dit land, dat kan ook niet anders. Alleen al de oude stad bij Bagdad zou ik wel eens een keertje zien. Voorlopig komt het er niet van. Ik moet het doen met plaatjes, net als u in de krant het met een plaatje moet doen. Het is leuk, maar het origineel is altijd leuker.

Baby Bres Alhoewel de Irakezen niet gek zijn op de Gekko, weten ze dat ik dat wel ben. Van de week verraste A, de schoonmaker mij. Ik zat in de vergaderzaal beneden te wachten op mijn afspraak toen hij mij dringend boven riep. Daar aangekomen gaf hij me een waterflesje. Met een heel klein Baby gekkootje er in. Geen idee hoe oud, maar hij was kleiner dan degen die ik in mijn vorige kamer had, en die ik met bloedend hart achter liet. A. had hem speciaal voor mij gevangen maakte hij duidelijk, dat is natuurlijk erg lief. Maar ja, wat dan met zo’n beestje? Hem in de fles laten zitten, misschien zou hij stikken. Dus snel heen en weer naar mijn kamer, fotootje gemaakt (zeer slecht gelukt) en de dop losgedraaid. In een paar seconden was hij uit de fles, rende naar de rand van de tafel, sprong roekeloos naar beneden op het tapijt en racete door de kamer. Dat is het laatste dat ik van hem (of haar) gezien heb. Ik heb een dopje water onder de ladekast gezet in de hoop dat hij daar drinkt als hij dorst heeft. Hoewel ik niet weet of ze eigenlijk wel drinken. Daarmee hoop ik dat hij niet naar de badkamer gaat, langs het mierenpoeder. Dat lijkt me niet gezond. In de gym zit een flink grote Abu Bres op de muur naar ons te gluren als wij onze spieren aan het oppompen zijn. Die valt door di kleur muur niet echt op maar ik heb hem toch op de film. Uploaden is hier een drama, dus dat doe ik thuis wel een keer. Kortom, leven genoeg hier. En zolang ik geen dood bresje zie ergens in mijn kamer ga ik er vanuit dat hij een lang en gelukkig leven heeft met het eten van de mieren die hier nog voorkomen..

Toen ik het gisteren om half zes hoorde rommelen ben ik snel naar het dak gerend. Dat is nu verder dan voorheen, want ik woon er niet meer onder, ik woon onder een lager dak. Wat ik hoopte gebeurde, de onweersrommel werd een echte bui en ik maakte de derde regenbui mee sinds mijn verblijf hier. Zal wel weer en unicum geweest zijn voor de maand augustus. Ik heb er twintig minuten in gestaan en kon droog naar huis. Dat is dan het voordeel van een warm land. Maar op een gegeven moment regende het zo hard dat de metalen daken om me heen echt nat werden, en ook het dakterras was helemaal nat. Ongeveer drie minuten daarna droogde het weer op tussen de druppels door. Tijdens die bui kraakte het van de donder en zag ik hier en daar de bliksem neerflitsen aan alle kanten. Mijn omgeving trok zich er een beetje van aan. Zie je bij ons de mensen naar binnen vluchten bij een bui, hier had ik de indruk dat er plotseling in de zijstraat naast ons meer mensen, vooral vrouwen buiten kwamen. Ze liepen in een groepje zonder doel heen en weer, dus volgens mij waren ze van de regen aan het genieten. De bewakers van de torens maakten gebruik van het water om hun gezicht nog eens te verkoelen, of het platjes schoon te vegen. Bij het weggaan stak er een van beneden af zijn duim naar me op, hij vond het ook geweldig. Wat zag ik terwijl ik daar in de regen, het onweer en de wind (max 6/7 BF) stond? Ik zag auto’s en vrachtauto’s en minibusjes rijden. De politieagenten die gisteren te voet vijf man sterk de wijk in gingen met hun camouflagepakken, rode baretten en AK47’s zag ik niet. Wel zag ik dat de politieagenten naast ons een partijtje gingen voetballen nu het zo lekker werd. Ook de kinderen op de hoek vonden dit een goede gelegenheid voor nog een potje. Ik zag de kudde zwart-witte koeien die ik al eerder zag, maar nu in een straat verderop naar het zuiden, richting rivier, in de dure villawijk. Het viel me op dat er om ons heen toch nog flinke natte delen waren ondanks de droogte. Dat moet grondwater zijn. De honden werden onrustig en blaften, dus de vogels krijsten ook vrolijk mee. Na een half uurtje werd het weer droog, kwam de zon weer van achter de wolken tevoorschijn, oranje van het stof en ging ik weer naar binnen. De wind was gedraaid, het zou droger worden.

Volgens het Amerikaanse lijstje waar ik gisteren naar verwees wordt er nu twee maal zo veel elektriciteit geproduceerd als voor 2003. Het gebruik is echter ook flink gestegen, mensen hebben meer spullen dan voor die tijd, wordt er gezegd. Dat kan waar zijn natuurlijk, maar zo’n airco, als ze die hadden kunnen krijgen, hadden ze hem zeker gebruikt. Volgens mij deden ze dat ook. Je zou denken dat met twee maal de productie mensen toch meer dan een paar uur stroom per dag moeten krijgen. Gisteren ging de stroom na een onregelmatige dag om 21.15 neer, en kwam pas  de volgende ochtend om 07.15 weer op, net nadat mensen de hele nacht hadden wakker gelegen van de hitte. Maar alleen de productie verhogen is niet genoeg. Er wordt gesproken van diefstal, maar het verwijderen van illegale draden in Bagdad heeft de situatie niet verbeterd. Dat zou wel eens te maken kunnen hebben met de kwaliteit van het netwerk, dat natuurlijk net zo uitgewoond is als de rest van het land. De helft van de productie zou volgens zeggen daar alleen al door verdwijnen. Ja, je komt er niet met een stukje van het probleem, je moet de hele lijn opknappen. Maar dat is lastig, duur en gevaarlijk. Met een regering die nu al vijf maanden niet uit de impasse komt en over geen enkele kant een coalitie kan maken (seculier en niet seculier dus, een beetje verschil is er wel met Nederland) ziet het er voorlopig niet naar uit dat het beter wordt. De beste weg naar verbetering is toch er voor zorgen dat er stabiliteit en veiligheid heerst en mensen weer initiatief durven nemen. Anders blijft het dweilen met de kraan open. Dus tijd dat al die veel te goed betaalde politici in een hokje gaan met elkaar en er pas uit komen als ze een coalitie hebben afgesproken. Kunnen we het daarna altijd nog over democratie hebben.

Het naderend vertrek van de Amerikaanse troepen is hier voor velen het gesprek van de dag. Ook de Amerikaanse media besteden er regelmatig aandacht aan. Vergelijkbaar met die in Nederland nu de afbouw in Afghanistan is begonnen. Las ik in mijn eigen NRC een zeer sober verhaal over de bereikte resultaten, met allerlei kanttekeningen en voorbehouden: de VS pakt het groots aan. Er worden lijsten met cijfers en resultaten gepubliceerd, te beginnen met de honderden miljoenen die in de wederopbouwpogingen zijn gepompt. Interessant zou zijn ze af te zetten tegen de kosten van de militaire interventie, of met de bedragen die je kunt zetten voor datgene wet vernield werd, maar laten we het simpel houden. In dat lijstje trof ik ook aan een cijfer voor mensen die toegang hadden tot drinkwater (potable water). Ik reken Irak maar even voor het gemak op 28 miljoen inwoners, kan een miljoen of wat schelen beide kanten op. De cijfers van de Amerikanenstellen dat er nu 22 miljoen mensen toegang hebben tot schoon drinkwater. Nu wil het toeval dat wij (ook Amerikanen) bezig zijn met een onderzoek naar de beschikbaarheid van drinkwater in de regio. In de gloeiende hitte van juni en juli gingen mensen de straat op om er achter te komen hoe de bewoners aan water kwamen. Dat zijn interessante cijfers. Uit dat onderzoek blijkt onder andere dat niemand het door de overheid via leidingen geleverde water drinkt kraan. Van de 100 mensen meldden er 43 dat ze ziek waren geworden na gebruik van het water. Niet alleen door het drinken, maar ook door wassen ermee. Ze kopen dus water dat per wagen wordt geleverd, of water in flessen als drinkwater.

Het water dat hier door de leidingen stroomt heeft te weinig druk, het wordt geleverd, maar de eerste verdieping zal het niet bereiken als je niet zorgt dat je het zelf oppompt vanuit het leidingensysteem. Voor sommigen wil dat zeggen dat het water al bij het tuinhekje te weinig druk heeft om de kraan te bereiken. Die pompen werken op elektriciteit. En elektriciteit, ik schreef het al eerder is er soms wel, maar vaak niet. Dus de meerderheid geeft aan meer dan 10 uur per dag geen kraanwater te hebben. Want geen elektra is geen water. Het probleem gaat verder dan alleen het drinkwater: het grond- en rivierwater is door verzilting en vervuiling niet meer geschikt voor de landbouw. Basrah was de broodmand van Irak (of een van de), maar de boeren verkopen hun lapje grond voor huizenbouw, ze kunnen er geen droog brood meer op verdienen Die palmbomen (zie de dadels van Hassan) worden dus niet herplant, die grond wordt volgebouwd, en water is er niet genoeg. De 22 miljoen mensen die volgens de Amerikaanse cijfers toegang hebben tot drinkwater, daar zou ik nog wel eens een vraag over willen stellen aan de opsteller van die lijst. Dan gaan we het morgen over de elektriciteit hebben.  

Het artikel over de cijfers vindt u overigens hier: http://www.nytimes.com/aponline/2010/08/02/world/AP-ML-Iraq-By-The-Numbers.html?_r=1&ref=global-home

In de NYT van gisteren stond een aardig verhaal over electra, en als u op Iraq googlet in deze krant vindt u meer lezenswaardig.