In Nederland hebben wij het recht op demonstratie. We hebben het recht op vrije meningsuiting. Een recht om te voorkomen dat de staat de burger de mond snoert. In Nederland hebben wij een overheid die de plicht heeft de veiligheid van haar burgers en dat recht op vrije meningsuiting te garanderen.

Vandaag is er een demonstratie. In de voorbereiding van die demonstratie overtreden de deelnemers op forse schaal bewust een verkeerswet. De organisatoren doen en deden er niets aan om dat te voorkomen.

Volksvertegenwoordigers worden uitgenodigd om te spreken. Ze hebben, als anderen, recht hun mening te uiten.

Dreigementen en/of dreiging, maken dat een overheidsorgaan een negatief advies afgeeft, vanwege zeer hoog risico voor volksvertegenwoordigers met een de demonstranten onwelgevallige mening .

Vervolgens gaat een aantal volksvertegenwoordigers van hen wel, tegen het advies van dat overheidsorgaan in. En een aantal blijft weg. Zij reppen van gesprekken met burgemeester en Commissaris van de Koning.

Politiebond klaagt steen en been over de te hoge inzet, het gebrek aan voldoende rust, om diverse evenement in goede en veilige banen te leiden.

Dan denk ik dus dat hier een aantal zaken zeer fout gaat, en als we niet uitkijken geldt hier straks in dit prachtige land het recht van de fysiek of mechanisch sterkste.

Een burgemeester zou de veiligheid van burgers, zeker ook die van volksvertegenwoordigers, moeten kunnen garanderen, vooraleer mee te weken aan een te verwachten massale demonstratie.

De politie zou niet moeten worden belast met het faciliteren van overtredingen op welk gebied ook maar, dus ook niet van die van de wegenverkeerswet. Trekkers horen niet op de snelweg.

Organisatoren van demonstraties moeten ook de (openbare) veiligheid niet in gevaar brengen, dragen ook een grote verantwoordelijkheid. Waar aantoonbaar in het verleden zaken fout zijn gegaan, zou hen geen medewerking moeten worden verleend, geen toestemming moeten worden gegeven tot het innemen van openbare ruimte, zonder dat blijkt dat zij meewerken aan de nodige veiligheid.

Een Commissaris der Koning moet ook zorgen dat volksvertegenwoordigers veilig in zijn of haar provincie hun werk kunnen doen zijn, als alle burgers. Een telefoontje met een waarschuwing (om weg te blijven?) is onvoldoende.

Ik heb begrip voor iedereen die angst heeft om verlies van baan en/of inkomen. Ik heb geen enkel begrip, en nul waardering,  voor mensen die decennia lang profiteerden van allerlei subsidies om een ongezonde bedrijfstak overeind te houden, en die nu met hun gefinancierde productiegereedschap de samenleving ontwrichten en de (voedsel)veiligheid van burgers toto inzet maken. 

Ik heb nul waardering voor burgers, wie het ook zijn, die denken dat regels en wetten voor hen niet gelden, maar wel het recht opeisen dat overheidsinstellingen hen faciliteren. Ja, ik heb het ook tegen jou Caroline, Thierry, Gideon, Mark vd O, Willem, Wybren.

En ik heb minder dan nul waardering voor voor volksvertegenwoordigers die een advies van een overheidsorgaan in de wind slaan, daarmee andere overheidsorganen extra belasten, en collega’s in de wind zetten. Ja, ik heb het weer tegen jou Caroline, maar ook tegen Derk en de SGP-er wiens naam mij is ontschoten en die zich veilig waant. 

Als ik zeg dat ik geen waardering heb, bedoel ik te zeggen dat ik zo kwaad ben over deze hele gang van zaken, van de terreur van agrarische producenten en de kongsi daarachter, dat ik op deze schitterende zonnige dag dit nu zit te schrijven, in plaats van te genieten in mijn tuintje. Woedend ben ik, woedend.

Er komt hier echt geen vlees het huis in, dat niet van een boer komt die het wel snapt. Mijn zuivel is, net als dat vlees, al enige jaren van een boer die het ook snapt, en stikstofneutraal werkt.

Dat is lastig, dat is duur, maar dat moet. Niet voor mij, maar voor de toekomst van die na mij komen. En dat zijn niet mijn kinderen. Dat zijn jullie kinderen.