Had ik nu maar beter mijn best gedaan, oplettende lezertje, vroeger op school. Dan had ik al die zwakke werkwoorden in het Frans beter onthouden en hoefde ik nu geen Franse juf te hebben, elke woensdagochtend. Nu zit ik hier, behalve twee keer in de week Arabisch, ook een keer in de week pogingen te doen het Frans te verbeteren. Valt nog niet mee. Voordeel van al die lessen: het zijn conversatielessen en ieder onderwerp is goed om een taal te leren. Dus praat ik met mijn Franse juf (in het Arabisch ben ik snel uitgepraat) over het dagelijks leven hier. Een van haar problemen: haar reserve wiel wordt steeds uit de auto gestolen, met alle beschadigingen aan de kofferbak van dien. Ze heeft van alles geprobeerd en heeft uiteindelijk besloten zo’n opvulspulletje mee te nemen, zonder rijden is te gevaarlijk. Maar zelfs die cilindertjes worden gestolen. Autowielen zijn hier duur en de moeite van het stelen waard. Auto’s zijn eigenlijk oo niet te betalen, duurder dan bij ons vanwege de belastingen, en mensen verdienen hier veel minder. Toch rijden veel mensen auto, alles op krediet, net als de vriezer en de televisie.

Mijn Frans is dan weer wel goed genoeg om alle artikelen op het internet tot mij te nemen. Tunesië haalt weer even de internationale nieuwssites en het journaal nu er af en toe een of meer doden vallen bij rellen of opstootjes. Extreme groepen Salafisten vallen alcoholverkopers aan, worden tegengehouden door veiligheidsdiensten. Dan vallen over en weer gewonden, de extremisten gebruiken zwaarden dus verschillende mensen missen nu vingers. Een imam stierf door een politiekogel en geruchten over een tweede dode gaan rond. De moskee van waaruit deze aanvallen worden geregeld, en die bij de gedode Imam hoorde, is volgens een politiewoordvoerder gevuld met wapens als messen, zwaarden en molotovcocktails.

Men heeft beloofd hardhandig op te treden, maar morgen is ook een sit-in aangekondigd. Sommige beveiligers vinden dat ze meer ruimte moeten hebben om op te treden tegen zulke agressieve groepen. Steeds meer berichten ook van en over mensen die vinden dat de revolutie tot nu toe niet geslaagd is en dat men teleurgesteld is in de vooruitgang. Nog  8 maanden tot de verkiezingen, benieuwd hoe dat gaat lopen en of die verkiezingen gehaald worden zonder erger geweld dan tot nu toe.

Werk, daar ging het vandaag over. VNGI en hun hier op gezette CILG werken samen met onder andere de Denen aan een project om jongeren aan het werk te krijgen. De werkloosheid onder jeugd is hier hoog en onder de Universitair afgestudeerden nog hoger. Men heeft zich gecommiteerd om werkbegeleidingstrajecten uit te voeren en entrepeneurschap te begeleiden en te bevorderen. Heel herkenbaar allemaal, ook in Nederland zijn die trajecten, alhoewel niet vaak voor Universitair afgestudeerden.

Het traject wordt zo belangrijk geacht dat de minister van ontwikkkeling en planning zelf aanwezig was en een bevlogen verhaal hield. Aan hem zal het niet liggen als er geen vaart achter wordt gezet. Onder de andere sprekers viel ook de vrouwelijke DG van het Ministerie van werk op. Ook zij hield een bevlogen uitleg van wat haar ministerie deed. De dag werd afgesloten door twee mannen uit  de praktijk in de buitenregio’s. Helaas spraken die beiden Tunesisch en had ik geen vertaler. Maar ze hadden er een heel lange dag voor over gehad om hun verhaal hier te doen.

Hoog tijd dat dit soort concrete zaken aangepakt wordt ook, hier en in al die Arabische lente landen. Want als men roept om brood en waardigheid bedoelt men gewoon: werk om voor jezelf en je gezin een behoorlijk bestaan op te kunnen bouwen.

Veel gebieden zijn op het moment stormachtig, oplettend lezertje. In Amerika hebben ze last van een storm die de stormachtige kampanje van de presidentskandidaten doorkruist. Hopelijk gebruiken ze hun verstand en maken ze de juiste keuze, zodat rechten van minderheden gewaarborgd of verbeterd worden. Er is nog werk te doen. Een van mijn facebook vrienden is hevig verontwaardigd over het feit dat er waarnemers vanuit de VN komen om te controleren hoe de verkiezingen verlopen.

In Oekraïne hebben die waarnemers kunnen vaststellen dat er grootscheeps gefraudeerd, geïntimideerd en omgekocht is. Ook daar bazen die het personeel dreigen met ontslag als niet de juiste stem wordt uitgebracht, als in de VS.

Hier voorlopig nog geen verkiezingen en er wordt druk aan gewerkt om te zorgen dat er bij de volgende verkiezingen geen geweld, geen intimidatie en geen fraude zal plaatsvinden. Morgen hier een bijeenkomst die daar over gaat. Benieuwd wat ik zal horen en zien.

Terwijl er in ons land een nieuwe coalitie is die voor 16 miljard gaat bezuinigen. Nou ja, niet helemaal bezuinigen natuurlijk,  soms willen ze gewoon meer geld van u en mij. We zullen zien hoe het uitpakt, maar dat er iets moet gebeuren is duidelijk. En ze zijn in ieder geval door ons gekozen in eerlijke en open verkiezingen.

Vandaag even de stad in, oplettend lezertje, na drie dagen eenzame opsluiting. De straten weer vol en de winkels in het centrum weer open. En als bij ons, de uitverkoop is begonnen, Veel scholen zijn nog dicht, dus gezinnen met kinderen die op voordeeltjes jagen. De moskee die voor onrust zorgt, midden in de stad, een toppunt van rust. De problemen met laptop en smartphone uit de wereld, de twee winkels die ik daarna wilde bezoeken nog dicht.

Mijn Arabische juf is weer terug van familiebezoek, en maakte een (after) Eid maaltijd waarvan ze voor mij meenam. Dus nu heb ik twee vleesgerechten, een groentegerecht, heerlijke baklava, verse granaatappels met de blaadjes er nog aan en eigengemaakte jam van sinaasappels uit eigen tuin.

En dan zijn er nog mensen die vragen wat ik hier doe…

Drie stille dagen deze Eid, oplettend lezertje. Iedereen zit bij familie, de winkels zijn dicht en het weer is vandaag druilerig. Te druilerig om naar het concertje ergens in de open lucht te gaan dat ik half op het programma had staan. Een bedrieglijke kalmte?

Ik krijg regelmatig mails met allerlei waarschuwingen, van veiligheidsjongens dicht bij de Amerikaanse ambassade. Op straat zie ik niets, ik ben zelfs nog nooit boos aangekeken door wie ook maar. Op het net dan weer het bericht dat er gisteravond en vandaag aanvallen op alcoholverkopers zijn geweest, waarbij politie gewond raakte. Niet de eerste keer. Dit keer in een arme buitenwijk van Tunis, maar ook wel in Sidi Bouzid in het verleden. De aanvallers, daar is iedereen het over het: Salafisten. Een woordvoerder repte over een Moskee in de wijk die gebruikt werd als wapenopslagplaats, met molotovcocktails en messen. Hoe dat zo kan blijven als dit bekend is, geen idee.

Mijn hospita gaat er een paar dagen op uit, oplettend lezertje. Ze heeft zware maanden achter de rug en wil even een frisse neus halen in het familiehuis aan de kust verderop. De zorg voor de hoogbejaarde moeder wordt even gedeeld met iemand anders en zij heeft een paar dagen da handen vrij.

 Of ik voor de schildpadden kon zorgen? Natuurlijk, dat doe ik graag. Dus werd er een krop sla gebracht, als voer voor de drie grote, en een klein bakje met de twee jonkies. Die heb ik inmiddels laten verhuizen naar een grotere bak, zodat ze rond kunnen rennen en klimmen, want dat doen schildpadden graag. U verwachtte dat miscchien niet, maar ik heb ooit eerder een pasgeboren schildpad in mijn bezit gehad. Die groeide overigens als kool en bleek dan ook een paar maanden later van het type reuzenschildpad te zijn, zoals die op de Galapagos eilanden ook wel rondsjouwen; tegenwoordig verblijft hij in Artis. Deze twee gevulde koekjes blijven echter nog aardig aan de maat, en dus vreselijk schattig. Vanmiddag ga ik ze uitlaten.

Het was nog vroeg toen ik vanmorgen het tuinhek achter me dicht deed, oplettend lezertje. De laatste krekel zong in de haag, de eerste haan meldde zich in een buurtuin. De straten verlaten als te verwachten op een feest- en zaterdag. De ochtend was fris en aangenaam. Die stille straten hebben als nadeel dat er ook geen of nauwelijks taxis rijden. Dus maar even een berichtje naar de organisator dat ik geen taxi kon vinden en mogelijk de hele weg zou moeten lopen en dus te laat zou zijn op het afgesproken punt. Ik kreeg vrijwel per kerende post een berichtje terug: “Het is volgende week, vandaag is het Eid!” Tja, dat laatste wist ik, maar dat eerste had ik even gemist, zo graag wilde ik kennelijk op avontuur. In gezwinde pas maar weer terug naar huis, tuinhek weer door. De krekel was inmiddels uitgezongen, en de haan vond het ook mooi geweest. Vroeg zijn is mooi, maar een hele week te vroeg…

Eid Mubarak, oplettend lezertje, het is nu echt zo ver. Doodse stilte in de wijk vanmorgen. Niet het gebruikelijke verkeer van mensen op weg naar het werk. Bij een rondje om in de wijk: lege straten. Familiebezoek overal. De buren hebben al wat stukjes vlees op de BBQ voor de lunch. De moskee ligt er verlaten bij, de deuren gesloten. Bij de Duitse ambassade nog maar twee auto’s met bewakers (leger). De rest is lekker thuis deze feestdag. Om de hoek wordt op een oprit een schaap uit zijn jas geholpen door een man of vijf. Een bof dat ik dat zie, want de tuinen in deze buurt zijn afgesloten door hoge muren en de deuren naar de oprit meestal dicht. Het is een familiefeest bij uitstek. Een schaap is nog flink wat vlees, dus gezinnen doen vaak samen. Mijn juf Arabisch is naar Sousse afgereisd om daar te vieren met haar broer, met het schoonmaken en bereiden van het schaap er bij. Mijn hospita slacht niet meer, te weinig mee-eters. Zij koopt tegenwoordig een heel schaap kant en klaar, laat het in vieren delen, geeft de helft aan een arme familie en gebruikt de andere helft vandaag en de komende tijd. Een van haar broers slacht nog zelf, maar die zit nu in Parijs. De rest koopt kant en klaar geslacht.

Op het internet veel tweeps die twitteren over het slachten en grapjes maken over bloedige handen en grijnzende schapen.

Mijn hopsita kwam mij ook een brood brengen, omdat ze vergeten was me te vertellen dat de winkels dicht zouden zijn. Als ik even later mijn keukentje weer binnenkom, staat er een schaaltje schapenvlees en verse groente. In het vlees zijn duidelijk de rozenknoppen en kaneel gebruikt die we afgelopen week kochten in het kruidenwinkeltje verderop.

En dan zijn er nog mensen die me vragen wat ik hier doe….

Met wat huishoudelijk werk en wat skype gesprekken vloog de tijd vandaag, oplettend lezertje. Dus wat later de deur uit dan gepland voor de boodschappen. Immers: Eid komt er aan en ik wilde nog wat groente, fruit, water en yoghurt inslaan.  Eerst nog even de lege flessen dumpen en wat koekjes bij de patisserie om de hoek. Toen ik aan kwam lopen sloot mijn groenteman zojuist zijn winkel af. Zondagmorgen gaat hij weer open. Eid Said, Madame. Snel gestrompeld naar het tweede winkeltje, waar zojuist de ovegeblven bananendozen groente en fruit in een pick up werden geladen, ongetwijfeld bedoeld als gift aan minder fortuinnlijken in het kader van Eid, zoals gebruikelijk bij dit feest.

Dus geen heerlijke sappige peren bij het ontbijt of als lunch de komende dagen, geen fil-fil bij de rijst en al helemaal geen tomaten. Het kruideniertje op de heuvel heb ik maar helmaal niet meer geprobeerd. Gelukkig ga ik overmorgen een dag er op uit, zodat ik buiten de deur eet, dus we zullen het wel redden.

Eid Mubarak allemaal!