De intensiteit van het emailverkeer neemt toe. Nu wacht ik deze week op een telefoontje uit verre oorden van de man die de uiteindelijke beslissing moet nemen. Morgen naar Leiden voor een acculturatie cursus. Ja u leest het goed oplettend lezertje, ik wist ook niet dat ze bestonden. Een hele dag bijgepraat en gexefnformeerd worden over het land van bestemming door mensen met veel ervaring. Op alle gebieden, cultuur, politiek, religie. Handige do’s en dont’s zodat je geen blunders begaat die het werken lastig kunnen maken. Want we willen er natuurlijk wel een succes van gaan maken de komende tijd.

Op weg naar de toekomst contact gehad met mijn Nederlandse contact, die weer in Nederland is. (Zinnetje hè?) Buitenlandse projecten zitten soms ingewikkeld in elkaar, het gaat om slots, budgetten, contracten, verzekeringen, kortom, het gaat om van alles buiten datgene waar het om gaan moet in de aanloop. Maar mijn Nederlandse contact is er op gebrand mij te krijgen waar hij en ik mij hebben willen, dus heeft hij een ruil voorgesteld. Nu nog aan de andere kant ja zeggen en de laatse hobbel is genomen. Ondertussen gaan de voorbereidingen gewoon door, dus als het oke komt ben ik er klaar voor. Het balletje aan de horizon groeit.

Op weg naar de toekomst is mijn familie bezig Skype te installeren voorzover ze dat nog niet hadden gedaan. Dus hoorde ik vanmiddag een onbekend geluid uit mijn laptop komen en jawel: een zusje zocht contact. Het lukte ook nog dus daar zaten wij, via het beeldscherm zagen we elkaar en met neefje op schoot voerde ik mijn eerste van hopelijk vele skypegesprekken. Neefje vond het ook zeer boeiend en zwaaide vrolijk naar tante op het scherm. Hij vindt het helmaal niet geweldig of vreemd, voor hem is de hele wereld nieuw en internet wordt voor hem zoiets als voor ons de radio was : iets wat er altijd al was. Maar beide oude tantes en de aanwezige oma vonden het toch geweldig en veheugden zich zeer op dit prachtige onderdeel van de toekomst.

Op weg naar de toekomst weer een gunstig berichtje: de eerste reacties op mijn cv plus opgave salaris zijn positief. Vooral dat salaris verbaast me niet. Openbare bestuurders zijn heel voordelig, als je het vergelijkt met de vrije markt, zelfs bij een voltijds salaris. Men wil dus verder in dit traject en dan moet er weer iets geleverd worden van mijn kant. Dit keer een verklaring van gedrag. Ten onrechte vaak een verklaring van goed gedrag genoemd. Komt er op neer dat iemand die het weten kan verklaart dat ik geen strafblad heb, er geen rechtzaken tegen me lopen en meer van dat soort zaken. Lijkt me dat dat moet lukken. Als je die als openbaar bestuurder niet kunt bemachtigen dan is er echt iets fout gegaan .Dus maandag direct er tegenaan, want ik kan haast niet wachten.

De stip aan de horizon is inmiddels een bolletje.

Op weg naar de toekomst nagevraagd of en hoe ik mijn mobiel nummer kan behouden. Dat kan gelukkig, en dan mag ik het mobielje er ook bij houden. Dus je blijft bereikbaar, ook als je overstapt naar een ander model. Niet gratis gelukkig oplettend lezertje, maak u geen zorgen, niet van uw geld dus.

En op weg naar diezelfde toekomst is het ook verstandig allerlei maatregelen te treffen om diezelfde toekomst, die nog steeds niet zeker is, zo gezond mogelijk in te gaan en door te komen. Dus vandaag de trap op naar de GGD, die bij ons in het stadhuis op de derde verdieping zit. Daar een hele serie inentingen. Vlak voor ik weg ga (als ik weg ga) nog eentje om het af te maken. En als u er dan toch bent mevrouw, gelijk even een mantouxtestje afspreken en als u terug komt weer, voor de zekerheid.

Kost bij elkaar x80 117 maar dan heb je ook wat. Pijn in je arm bijvoorbeeld.

Op weg naar de toekomst is het handig zo on line mogelijk te zijn. Dat ben ik al heel behoorlijk vind ik zelf, maar het kan altijd beter. Dus de afgelopen dagen, nu de avonden meestal weer voor mezelf zijn, veel achter de laptop. Skype downloaden, een abonnement op de bibliotheek nemen ivm met e-books. Gelijk even de e-reader weer aansluiten op het nieuwe modem, tweetdeck installeren (minder handig vind ik nog dan gezegd, misschien wordt het beter). Dit log opvrolijken en merken dat ik geen idee meer heb hoe ik een feed kan laten werken, ondanks de blogtoys. Wie nog handige tips heeft, laat het me weten.

Wat sommigen er ook van zeggen, ik vind  het internet een zegen. Ik heb bijna direct contact met mensen ver weg, alles kan snel en eenvoudg van het ene werelddeel naar het andere worden gezonden. Nee, dan vroeger, toen ik nog voer. Gewoon papieren brieven die er weken over deden als ze al aankwamen, telefoneren lastig en onbetaalbaar, als die mogelijkheid er al was. Het land uit betekende dat je ook nauwelijks nog bereikbaar was voor de achterblijvers. Maar nu, met het breedband internet hoef je bijna niets meer te missen. Kranten online, veel televisiezenders op internet (achteraf) te zien. En met skype kun je elkaar irl zien en horen, zonder kosten. Dus weg is nooit helemaal weg. Een hele geruststelling.

Rond mijn ijzer in het toekomstig vuur was het een tijdje stil. Maar net als je denkt daar gebeurt niets meer, komt er een mailtje. Of ik maar even in wil vullen wat mijn verdiensten waren de afgelopen jaren,in verband met de mogelijke vergoeding in de toekomst. Dat geeft de straks ambtloos burger weer moed. Als een speer ingevuld en teruggestuurd. En nu maar weer verder afwachten wat het volgende mailtje wordt. De stip aan de horizon wordt groter.

Een jaar in Irak, een land op weg naar de toekomst. Daar gaat dit weblog over. Mijn persoonlijke ervaringen in een nieuwe, uitdagende omgeving. Lees en leef mee. Voor de korte berichten kun je hier terecht.