Safari, hajabina, andiamo, we gaan!

Vroeger, ja vroeger, voor de pandemie, reisde ik. Kort, korter. Lang, langer. Dichtbij, ver weg, per auto, boot, trein, vliegtuig. Voor werk, voor plezier, om vrienden te zien, om te duiken.

De afgelopen tweeënhalf jaar was mijn verste reis drie dagen Terschelling. Ook mooi, en met de boot. Georganiseerd door een zusje, je gooit drie onderbroeken en een trui in een rugzak en het is geregeld. 

Maar nu is daar weer de reiskoorts. Van kijken wat nodig is, lijstjes maken, tickets reserveren, de koelkast leegeten, bedenken hoe je naar Schiphol gaat, controleren of alles nog geldig is, met als kers op de taart: testen voor vertrek. Dus ik verzamel als vanouds de spullen die ik nodig denk te hebben, schaaf aan gewicht en volume, omdat ik alleen handbagage mee wil en kan nemen deze tien dagen.

Om het nog interessanter te maken wordt het Israël dit keer. Daar zal ik de jaarlijkse (maar al twee jaar uitgestelde) algemene vergaderingarea bijwonen van afgevaardigden van de vriendenstichtingen die het vredesdorp Wahat al Salaam/Neve Shalom ondersteunen.

Een combinatie van studiereis, vrijwilligerswerk en een paar dagen toerist na afloop van het congres. Jeruzalem staat al 50 jaar op mijn lijstje, drie keer eerder deed ik een poging Israël te bezoeken, steeds kwam er iets tussen. Zo dichtbij als nu, met een geboekte ticket en twee geboekte hotels, was ik nog nooit. Er kan nog roet door het eten, er kan nog een besmetting worden opgelopen. Terwijl er al roet genoeg is. Herstellende van de twee gebroken enkels een paar maanden geleden, nog niet vliegensvlug, zeer gehinderd door een opspelende rug, wordt het nog een hele uitdaging. De krukken gaan vermoedelijk mee. Maar ook mijn paarse badpak ligt al op het groeiende bergje spullen op het bankje aan het voeteneinde van mijn bed. Het straalt hoop uit, vertrouwen, de verwachting van mooie dagen, met zon en ontmoetingen en gesprekken over vrede.

In een tijd dat de oorlog hier weer binnenloopt in de vorm van vrouwen en kinderen op de vlucht een broodnodig vooruitzicht.