Visum

Mijn visum lag keurig op mij te wachten toen ik afgelopen week weer het ritje naar Den Haag maakte. De mevrouw achter de balie had opgemerkt dat er ook een Irakees visum in mijn paspoort zat en vertelde dat zij zelf ook uit Irak kwam. Haar familie was afkomstig uit Najaf, maar woonde nu in Bagdad. Of ik het niet gevaarlijk had gevonden daar in Basrah? Een veelgestelde vraag met steeds hetzelfde antwoord: een veilige compound en weinig bewegingsruimte, dus nee, ik had het niet gevaarlijk gevonden. Voor haar familie was dat anders, die kwam alleen op straat als het echt nodig was, voor boodschappen en zo, en dan nog met angst in het hart. Ze vond het geweldig wat ik deed, en wat ik hoopte weer te gaan doen. Ze wenste mij een prettig verblijf in Egypte. Diezelfde dag nam ik contact op met Plan, de organisatie waar ik al jaren vrijwilliger voor ben. Zou het niet een goed idee zijn om als ik dan toch in Egypte ben, ook een project te bezoeken? Ze zouden het even navragen en vanmiddag een telefoontje: de organisatie ter plekke gaf code rood (ja, die hebben ze ook op andere plaatsen en dan niet voor het weer). Het was te gevaarlijk om langs te komen, dus ik was niet welkom, ook niet op kantoor. Tja, ik ga evengoed naar Egypte. Maar eens zien hoe ver ik kom. Inmiddels is een van de ijzers die ik in het vuur had voor huisvesting in Cairo gesmolten. Hopelijk heb ik straks toch een bedje daar, anders wordt het nog lastig. Ondertussen zit ik vaak tot diep in de nacht AJE, BBC World en CNN te volgen op tv. Fascinerende beelden uit Libië, veel onduidelijkheid. Nu op de radio het gerucht dat de rebellen het gebouw zouden hebben omsingeld waar de familie Khadaffi zich zou ophouden. Veel geruchten, veel onduidelijkheid. Een situatie die past bij een land in overgang.

Zonnebril

IMG_0277 Ik weet niet hoe het u vergaat, oplettend lezertje, maar ik raak voortdurend zonnebrillen kwijt. In het verleden werden ze voornamelijk gestolen, dat was nog in de tijd dat ik zo’n duur merk droeg, dat hele films met piloten erin sponsort. Leuk model, handige bril, en zeer gewild. Vooral in landen waar men nauwelijks de kans of de middelen heeft zo’n bril te kopen. Ik kwam veel in dat soort landen en had altijd een bril nodig vanwege de zon, die zich slecht verhoudt met mijn lenzen. Na een paar keer stop je ermee, en besluit je tot de aankoop van goedkopere brillen. Heeft tot voordeel dat je er een paar bij de hand kunt hebben op plekken waar je ze vaak gebruikt. In de auto, de leesmand naast het terras, je handtas, verzin het maar. Voor vertrek naar Irak kocht ik weer een handjevol brillen. Ze gingen de weg van alle voorgangers. De eerste verdween in een afvoerputje in Bagdad, waar het roostertje aan ontbrak. Een liet ik achter in een taxi in Jordanië. Een derde ligt waarschijnlijk nu nog in het zijvak van een handig klein huurautootje dat mij van Schiphol naar huis en weer terug bracht. En mijn voorlaatste bril is meegenomen door iemand die hem vond in de Helderse Vallei afgelopen week. Daar liet ik hem vallen toen ik met mijn neefje de geitjes bewonderde. Toen ik het merkte ben ik terug gelopen, maar toen was hij inmiddels al door de eerlijke vinder opgeraapt, die er nu ook echt plezier van zal hebben. Vandaag weer een handvol nieuwe brillen gekocht. Niet echt een diepte-investering, nu met het eind van de zomer in zicht waren ze haast te geef. De zon zal in Cairo zeker schijnen, maar ik kan er voorlopig weer even tegen.

 

Shot

Thailand_vaccinatie In de loop der jaren ben ik heel wat keren geprikt. Meestal voor vaccinaties, en een periode voor van alles en nog wat: onderzoeken, kuren, de zegeningen van de moderne geneeskunde zeg maar. Vandaag nog een prik, de laatste om mij tegen hepatitis B voor de komende 25 jaar te beveiligen. Ook de administratie van al die vaccinaties is nu up to date. Meer dan een boekje, en ze af en toe vergeten: geen touw meer aan vast te knopen. Gelukkig houdt de GGD het allemaal piekfijn bij op de computer, en nu is het boekje compleet. Tot 2015 heb ik niets meer  nodig. De gebieden die ik hoop te bereizen de komende jaren zijn malariavrij, dus ook pilletjes hoef ik niet te slikken. De vliegticket is online geboekt, met de nodige hindernissen, en de e-ticket is binnen. Eigenlijk staat niets mij meer in de weg over een paar weken af te reizen. Nou ja, ik moet nog wel een flatje natuurlijk.

Visum

IMG_0261 De voorbereidingen voor mijn verblijf in Cairo beginnen vorm te krijgen. Zo ligt er een muskietennet klaar en nog zo wat tegen lastig gedierte. Als er iets is wat ik in Irak gemist heb, dan is het een ouderwetse vliegenvangstrip. Die ligt er dus bij. Vanmorgen heen en weer naar Den Haag gereden om bij het Egyptisch consulaat (in huis bij de ambassade) een visum aan te vragen. Je kunt bij aankomst in Egypte een standaardvisum voor een maand krijgen, maar als je langer wilt blijven moet het anders. Niet dat ik nu gewoon drie maanden kan blijven. Het moet evengoed verlengd ter plaatse, maar dat kan nu ook. In verband met de Ramadan is het consulaat halve dagen geopend. Ik was niet de enige die een visum kwam vragen, maar wel de enige geboren Hollander, leek mij. Business or pleasure? Pleasure dus. Zolang je er niet voor betaald wordt, is alles pleasure en ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ook als ik wel ergens voor betaald wordt, ik het nog steeds voor mijn plezier doe. Grote rijkdom, ik ben me er van bewust.

Morgen een afspraak bij de GGD om mijn Hepatitis B vaccinatie voor 25 jaar geldig te maken (in mijn geval vrijwel levenslang dus) en ik moet nog bij de tandarts langs. Dan ga ik nu kijken of er een voordelig ticket te vinden is op het internet. Er zit schot in.