In „arts en auto” van februari jl stond een behartenswaardig interview met Uroloog Rik Williams: 61 jaar en terugblikkend op het faillissement van het Ruwaard van Putten ziekenhuis. Nu verliest er wel eens vaker iemand zijn baan, maar in het stuk noemt de heer Williams een paar redenen voor het falen van het Ruwaard van Putten, die naar mijn mening een op een passen op de situatie rond ons Gemini in Den Helder.

Wat zijn de overeenkomsten?

Williams stelt dat het functioneren van de zorgkant niet de aanleiding was voor het faillissement, maar dat gebrekkige bestuurs- en organisatie culturen debet zijn aan het falen.  Er zijn cruciale beslissingen gemaakt die leidden tot het financieel falen.

De eerste fout: de concurrent binnen halen. Bij Ruwaard van Putten zocht men invallers vanuit het Maasland ziekenhuis. Daarmee kwam het paard van Troye binnen.

In Den Helder fuseerde men bestuurlijk met het MCA, dat heeft tot nu toe voornamelijk tot gevolg dat meer patiënten naar Alkmaar moeten, en een aantal niet medische functies uit de stad verdwenen, tegen een forse vergoeding aan het MCA (denk aan ICT en administratieve functies). Den Helder kreeg in ruil niet veel meer dan een paar dialyse stoelen, die financieel ook nog niets voor het Gemini opleveren.

Cardiologie werd weggehaald uit het Ruwaard, maar dat is, om met Williams te spreken, een feeder voor een ziekenhuis. Wegvallen van die functie laat als een rijtje dominostenen ook andere specialismen verdwijnen.

Toevallig, dat het bestuur van Gemini/MCA nu besloten heeft dat Cardiologie naar Alkmaar moet, onder het mom van betere zorg voor patiënten?

Volgens Williams is dit specialisme frustreren een zekere weg om een ziekenhuis kapot te maken, en als concurrent te winnen. En twijfel er niet aan: het MCA zet alle zeilen bij zichzelf overeind te houden. Hun financiële situatie is zo mogelijk nog slechter dan die van het Gemini, dat het eigenlijk helemaal niet zo beroerd doet, hoewel de berichten met de regelmaat van de klok hierover wisselen.

Omliggende ziekenhuizen hadden baat bij de teloorgang van het Ruwaard, in een tijd dat de enige manier je budget te verhogen meer DOT’s dus meer patiënten is. Je eigen omgeving is je verzorgingsgebied, dus meer patiënten verzorgen kan alleen ten koste gaan van andere ziekenhuizen.

Het Ruwaard is failliet, maar de overnamepartner, het Maasstad,  zal na grote veranderingen en verbouwingen, en met een moeilijker markt, het mogelijk ook niet helemaal voor de wind gaan op financieel gebied. Dan is iedere patiënt extra een welkome bron van inkomsten.

Volgens Williams waren de nieuwe eigenaren van het Ruwaard „kil en koud” in hun bejegening van het personeel en volgde er snel veel ontslagen. Specialisten en anderen vertrokken noodgedwongen (ontslagen) bij bosjes, tot op een niveau dat zelfs poliklinische zorg al snel niet goed mogelijk was.

Voor specialisten viel de toekomst weg, hun investeringen in maatschappen, hun goodwill: in rook vervlogen. Vervelend voor die artsen, en ook het verlies van andere banen is in deze tijden geen pretje.

Maar belangrijker nog: het Ruwaard van Putten is na negen uur ’s avonds gesloten: alleen poliklinische hulp, zelf geen spoedeisende hulp meer ’s nachts.

Een spookbeeld dat ook voor Den Helder en haar Gemini steeds sneller dichtbij lijkt te komen, ondanks uitspraken van de minister dat wij recht hebben op een volwaardig ziekenhuis.

Er is veel beloofd en gezegd, maar ook hier weer overeenkomsten tussen Ruwaard en Gemini:

„Politiek trad niet op, gemeente kon niks, zorgverzekeraars wilden niks, (..) governance was afwezig.”, aldus Williams.

Tijd dat iedereen hier in Den Helder wakker wordt en nu, krachtig, zich uitspreekt tegen het uitkleden van ons ziekenhuis.

Wij: patiënten, werknemers, specialisten en de politiek.

Als wij nu onze mond houden, terwijl de eerste ontslagen al vallen en Mediance al onder de maat gebruikt wordt (ondanks wachtlijsten hier) dan hebben we alleen onszelf straks te verwijten dat we voor ieder wissewasje, maar ook voor serieuze zaken, de rit naar het zuiden moeten maken.

Wie zwijgt stemt immers toe.