Die fanfare van vanochtend, die reclame bleek te zijn voor het festival gewijd aan een heilige dat dit weekend losgaat, was geheel terecht. Op een spiegelglad zeetje togen we, drie duikers en gids Manuel, naar twee duikplekken deze ochtend. En vanmiddag met alleen ikzelf en Manuel, naar wandjes in de buurt. Een overvloed aan vis, drie soorten nudi’s, twee grote frogfishes. Een langouste. Een wolk baby-catfish, over het hol van snake eel heen. Sneek eel probeert de boel schoon te houden, catfish plompen zijn hol vol troep. Electic clams in een grotje. Vijf schildpadden. Goed zicht, verse ananas tussen de duiken door. En we duiken vanaf een prauw, dat is ook niet verkeerd.
Alleen een dingetje: tijdens de tweede duik zag ik luchtbubbels uit mijn extra licht komen. Dan weet je: dit is niet goed en ik kan er niets aan doen nu. Bovenwater de boel open, vier batterijen die ontploft zijn en allemaal vieze troep achterlaten. Waarom, waarom? Omdat ik vorig jaar het advies van de fabrikant opvolgde en de afsluitring heb verwijderd. Lang onder druk staan rekt onnodig uit en verkort de levenstijd. Ja, maar dan moet hij er natuurlijk wel weer in, als je weer gaat duiken. En sowieso moet je voor iedere duik de ringen inspecteren. Ja, dat moet, maar dat deed ik niet. Nu zijn er vier nieuwe batterijen in bestelling en ben ik in de weer gegaan met wattenstaafjes en alcohol om het binnenwerk schoon te maken. Maar goed dat er geen nachtduik in de planning was vandaag.
Maar altijd nog liever een sukkel met ontplofte batterijen dan een slimmerik thuis op de bank.

Ik heb, vanwege veel weg, een stapeltje kranten om door te werken, oplettend lezertje. Ik lees veel nieuws online, dus maak u geen zorgen: ik ben bij. Vanmorgen even tijd voor de Trouw van afgelopen zaterdag. Daarin een handig overzicht van het nieuwe kabinet. Van alle bewindspersonen werd een fotootje geplaatst, met daaronder: woonplaats, studie, werkervaring, thuissituatie, nevenfuncties, hobby’s, sterk punt, zwak punt en “wist u niet”. Zo’n vaste matrix geeft mooi vergelijkingmateriaal. Waarbij gelijk een paar dingen opvallen, die iedereen al opgevallen zijn: het kabinet is van één generatie, de jongsten zijn 40, de oudste is 57. Ze zijn allemaal wit. En ze wonen nu weliswaar allemaal in en rond de Randstad, maar ze komen uit alle hoeken en streken, van oorsprong.

Ik kan natuurlijk flauwe dingen gaan roepen als wie zijn of haar studie niet heeft afgemaakt, wie er selfmade is, wie er al altijd in de politiek of ambtenarij zat.

Maar ik ga hier iets zeggen wat wellicht niet iedereen gelijk opvalt, en wat bij mij ook even duurde. Dat is de wijze waarop ogenschijnlijk gelijk, maar toch verschillend taalgebruik, subtiel een boodschap kan overbrengen naar de lezers. Of iets kan zeggen over de schrijvers.

Zo staat er niets over ouders. Behalve dan bij Paul Blokhuis, Hugo de Jonge en Ank Bijleveld, Paul en Hugo staan als domineeszoon genoemd, Ank Bijlveld is dochter van een beroepsmilitair. Is dat relevanter dan de bezigheden van andere ouders? Wel als je van CU en CDA bent en wilt laten zien hoe goed je in de materie zit wellicht. En een Minister van Defensie zonder defensie-ervaring in haar werk, is met een militaire vader misschien een beetje gered? Meer afficheren en spinnen dan droge informatie dus.

Maar nog vreemder is de opsomming van de thuissituatie. Die varieert van samenwonend tot getrouwd of alleenstaand. Bij kinderen staan of alleen kinderen (meestal drie of vier), of als het kinderen van slechts een geslacht zijn, 1 zoon, 5 zonen, 3 dochters. Kennelijk is het van minder belang hoe de verdeling ligt in een gevarieerd gezin. Persoonlijk denk ik dat het geen hout uitmaakt wat voor kinderen het zijn, maar dat kan aan mij liggen. Waar ik het echt opvallend vindt worden is bij onze nieuwe vice-premier Kajsa Ollongren. Daar wordt bij gezet: woont met haar vrouw en 2 zoons. Keuze van Kajsa, keuze van Trouw? Waarom staat nu van de rest van de bewindslieden niet met wie of wat ze getrouwd zijn? Het gaat ons niet aan, vind ik, al voel ik nu al mee met die partners in grote gezinnen, die waarschijnlijk nog meer alleen voor hun kiezen krijgen, nu de andere helft in Den Haag vast zit de komende jaren. Of de alleenstaanden met kinderen, die nu nog meer moeten jongleren. Maar nu ik van Kajsa lees dat ze met een vrouw woont, wil ik het ook weten van de rest.

De afgelopen weken zien we een heuse hype rond de hashtag me too. Een flinke discussie over seksuele intimidatie, seksueel gedrag en in beginsel is dat natuurlijk een discussie over gelijkheid van man en vrouw. Gelijke rechten en plichten, gelijkwaardig gedrag en gelijke appreciatie. Maar zo’n bijzinnetje geeft aan dat er nog een lange weg te gaan is, ook in Nederland, voor we allemaal gelijk behandeld en bejegend worden.

The devil is in the detail.