De internetverbindingen zijn hier wel eens rammelig, maar vandaag was het bal: de hele compound afgesloten van de wifi, behalve het kantoor van de RTL. Daar werd het vanmiddag dan ook lekker druk.Want stel je even voor: je kunt elkaar niet mailen, dus je rapporten even naar de afdeling rapportage en daar laten vertalen, vergeet het maar. Correctie werk verrichten op werk van rapporteurs, niet mogelijk. Weet je wat, ik zoek even op wat…. oh nee, geen internet. Nu dan maak ik voor jou toch even die hand out, print hem wel even uit. Uh.. tja… draadloze verbinding, da's waar ook. Uiteindelijk kreeg ik dus noodgedwongen tijd orde in de chaos op mijn werk-pc aan te brengen, want ik heb heel wat binnen gekregen aan info de afgelopen weken en het stond overal. Nu staat het geordend. Heb wat bij gelezen, en een proefworkshop bijgewoond over management en teamspirit, SMART formuleren en mission statements. Was erg aardig, vooral omdat voetbal in de casestudy als voorbeeld was genomen en dat sprak erg aan en bracht het gewenste resultaat.

Ik had me er al bij neergelegd dat de skypeafsraak van vanavond niet door zou gaan en zon op wegen dat in Nederland te laten weten, maar zie, ineens hadden we weer contact. Heerlijk, dat internet. Morgen maar op tijd beginnen om de achterstanden weg te werken.

Het was raar weer vanmorgen, ik zag bewolking. Niet de stofwolken van vorige week, maar echte. Vanmiddag betrok de lucht en waarschuwde een collega mij dat er waarschijnlijk regen zou komen. We hebben de jaloezieën opengedraaid en hebben het weer bekeken. De wind draaide, donkere luchten pakten zich samen, het begon hard te waaien en jawel, het rommelde ook nog boven ons. Tegen een uur of vier was er inderdaad regen en zijn we even naar buiten gelopen om er van te genieten. Het duurde niet lang al met al, maar we waren er blij mee. Ten eerste is de wind nu weer uit het noorden, dus drogere lucht en betere slaapkansen voor de lokale bevolking. Ten tweede is er sinds meer dan 20 jaar ’s zomers geen regen gevallen (’s winters valt er genoeg) en wordt dit gezien als een gelukkig teken. Af en toe zijn er weer vlagen met regen en eht is nog niet over vandaag. Misschien dat zelfs de verhitte gemoederen nu iets afkoelen?

Vandaag was de begrafenis van het slachtoffer van de relletjes gisteren. De demonstranten hebben de gouverneur 5 dagen de tijd gegeven om het probleem op te lossen, anders komen ze terug. Dat wordt nog lastig want het is in de afgelopen 7 jaar niet gelukt het op te lossen. Buiten het probleem van elektriciteit is er nog een bizar probleem: er is slecht aan benzine te komen. Basrah zit op of bij 2 van de grootste olievelden ter wereld. De verwachting is dat de laatste barrel olie uit één van deze twee velden komt. Maar die olie wordt geraffineerd (vaak in het buitenland) en geëxporteerd, en de lokale bevolking heeft het nakijken. Als het te krijgen is is het goedkoop, het kost bijna niets, maar kom er maar eens aan.

De regering heeft goed begrepen dat hier een probleem is, want er zijn twee ministers naar het zuiden afgereisd, die van olie en die van veiligheid. Een onderzoekscommissie zal het schietincident met dodelijke afloop onderzoeken. Ondertussen zijn er in Bagdad twee bommen afgegaan bij de centrale bank op een zeer druk moment van de eerste werkdag, evenals vorige week. Bedoeling van die aanslagen is om een machtsvacuxfcm te creëren (nog meer dan er nu al is) na de verkiezingen van maart, die een zeer versplinterd politiek veld laten zien. De manier waarop zaken soms gaan en uitgevochten worden zijn dan misschien afwijkend van die bij ons, maar andere zaken zijn weer heel herkenbaar.

We waren even bang dat ons werk hier lastig zou worden door alle gedoe, maar het Goeverneurs kantoor werkt gewoon door. gelukkig maar, eht is al lastig genoeg de deadlinke te halen. Maar dan komt hier een conceptbegroting voor 2011. Die schijnt er bij ons nog niet te zijn?

Het is de laatste week behoorlijk warm aan het worden, en ook de relatieve vochtigheid neemt toe. Het wordt dus erg oncomfortabel als je niet beschikt over behoorlijke airco. Aan de andere kant van de muur hebben mensen weliswaar apparatuur in huis meestal, maar die draait op elektriciteit. Nu heeft Irak een aantal forse problemen en een daarvan is de elektriciteitsvoorziening. Ten eerste hebben veel centrales de oorlog van 2003 niet overleefd. Ten tweede is het land nog niet politiek stabiel en zijn er machten en krachten die dat graag zo houden. Dus als een firma herstelwerk komt plegen wordt dat nog al eens door geweld onmogelijk gemaakt. Daar is niet tegen op te beveiligen. Met als gevolg dat dit land weliswaar geld genoeg heeft om zaken op te bouwen maar het toch niet voor elkaar krijgt. Dus veel te weinig elektriciteitsaanbod. Zeker gezien het feit dat men hier nu ook alle gadgets heeft die wij gewend zijn. TV’s, computers en noem maar op. Dus de vraag is zeer veel gestegen, zelfs bij werkende centrales zou dat nog niet bij te benen zijn. Regelmatig zie je hier ’s avonds de hemel oplichten als er weer een flinke generator de pijp aan maarten geeft. Dat wil dan zeggen: geen elektra, dus geen airco, dus te warm om te slapen. De laatste dagen is er dus al dagen geen enkel beetje stroomdistributie geweest hier. Tel dat op bij slechte nachten, oververhitte gemoederen en de tijd is rijp voor troebelen. Volgens mijn informant was het al een paar dagen voorbereid, maar vandaag was het zo ver. Een oververhitte menigte kwam bij het paleis van de gouverneur zijn gram halen. Wij warm, hij ook warm, moeten ze gedacht hebben. De ruiten er dus uit, want dan helpt geen airco meer, kan ik u verzekeren. Als je hier de kamer koel wil houden moet je je deur dicht doen, op de gang is het behoorlijk warm. Dus allen een steen en gooien. Dat kan men natuurlijk niet tolereren,dus de oproerpolitie, ME of wat hier maar is in de tegenaanval. Er is geschoten over de hoofden, maar toch is er een demonstrant omgekomen. Te laag gemikt, ongelukje, toch gericht? Dat is mij en mijn informant onbekend. Toen ik vroeg of het om het woon- of werkadres van de gouverneur ging was het antwoord: zijn werkgebouw, want deze gouverneur is populair en luistert naar de mensen. Veel zal hij er niet aan kunnen doen, maar men heeft zich even af kunnen reageren. Of dat afkoelt? Ik denk het niet. Maar wie weet dat er even getoverd kan worden met verbindingen om weer een tijdje stroom aan te leveren. Morgen vragen wat de laatste ontwikkelingen zijn. Hopelijk hebben de collega’s kunnen slapen.

Ik heb al op de meest vreemde plekken en manieren mijn verjaardag gevierd. Hoog in het spectrum staat die keer in Kenia, nu meer dan 30 jaar geleden, dat ik een tocht door een wildpark maakte en een hele kudde olifanten cadeau kreeg. Veel lager op de ladder staat die nacht in Antwerpen toen ik bij druilerig weer een lading petcokes aan het afladen was, en om middernacht een colaatje dronk met de voorman. Ik vierde al eens ’s nachts mijn verjaardag, terugkomend van de Finse meren. Die keer kreeg ik als presentje een heel grote kei en twee overzwemmende elanden met jong. Maar deze zal me ook lang bij blijven. Niet dat we iets bijzonders gedaan hebben, ik denk dat er nog flink wat PSD-ers niet weten dat ik jarig was. Maar toch, de herinnering aan deze dag zal blijven. ’s Morgens de langverwachte stores binnengehaald, ’s middags wat werk gedaan voor de administratie van de kok, daarna de fun & games night voorbereid. Niet veel animo,maar uiteindelijk heb ik toch twee Oceaniers het edele rummikub bijgebracht en ik vermoed dat ze het vaker zullen spelen. Na weer een bizarre voetbalwedstrijd (dit wordt het WK van de opkomende voetbal-landen) afgesloten met even een kwartiertje op het dak. De zoeklichten schenen uitbundig. De honden blaften en er stond een weldadig zoel briesje uit het oosten. Het was weer een mooie dag in Basrah. En dan te bedenken dat er mensen waren die drie jaar geleden geen cent meer voor me gaven. Toch maar mooi gehaald, die 55!

Ik heb u al bericht over  de vlinder in Bagdad, waarvan de naam nog steeds op zich laat wachten. Ook de witoor buul-buul die ik daar zag kent u inmiddels. Maar dat is niet de enige natuur die ik hier tegenkom. Aan de andere kant van de muur zijn koeien. Vermoedelijk van boerenfamilies die vanwege het waterprobleem naar de stad zijn gekomen. Er wordt hooi voor die beesten de stad in gebracht. Honden hebben ze hier ook en op de compound loopt ook een beperkt aantal katten rond, ik heb een rode en een zwarte gezien. Ze worden niet aangehaald en zijn dus erg op zichzelf. Mussen zijn er ook, geen idee waar die hun water vandaan halen anders dan het lekwater van de airco’s. Duifjes vliegen er over en af en toe hoor ik ze koeren voor het raam. Er vliegt ook nog een en ander op afstand, maar die kijker is er nog niet dus geen idee wat dat is. Aan het begin van de avond zijn er ook nog de vleermuizen. Als ik op het dak sta vliegen ze zo voor mijn neus langs. Grappige fladderaars. Af en toe zijn er ook vliegen, van het aanhankelijke soort. Ik ben nog niet gebeten, dus de muggen vallen mee. Ook zag ik nog een groot insect, met een rare staart, dat ik alleen onscherp op de foto kreeg. Dan zijn er nog de mieren, heel kleine binnen en flink grote buiten, die verder weinig kwaad kunnen. Of misschien kunnen ze dat wel maar blijf ik niet lang genoeg stil staan om dat te laten gebeuren. Tussen de struikjes en het riet aan de kant van de compound vliegen flinke roodbruine libellen. In de palmboom huist in ieder geval één krekel, om het zuidelijke sfeertje te versterken.

Waar ik de eerste avond echt verbaasd over was waren de kikkergeluiden, ik dacht dat ik het verkeerd hoorde. Dat is niet zo, ze zijn er al heb ik ze zelf nog niet gezien. Padden worden ook gemeld maar dat moet ik eerst zien om te geloven. Vreemd is het niet, we zitten hier niet zo erg ver van de rivier af en op oude luchtfoto’s kun je goed zien dat hier waterlopen waren, buiten de muur zie je nog vochtige delen (daar komen die koeien op af). Ik ben gek op kikkers en dat kwaken op een warme zomeravond vind ik geweldig. Gelukkig hebben wij altijd warme zomeravonden hier.

Maar de absolute topper is Abu Bres, ik heb hem de afgelopen vier dagen gezien en hoop van harte dat ik hem vanavond vast kan leggen op het beloofde filmpje. Vanmorgen zat hij in het raamkozijn van de badkamer, eergisteren kroop hij achter mijn boeken vandaan om een tijdje op de muur naast mijn bureau op jacht te gaan. Hij is nog zo jong en klein dat ik zijn maag en hersens door zijn vel kan zien schijnen. Hier vinden ze het raar dat ik niet gillend weg loop en men heeft mij al beloofd het diertje direct te zullen vangen. Laat ik het niet merken. Iedereen weet immers dat ze geluk brengen? Als dat niet zo is zijn ze erg grappig om te zien en eten ze ook nog de mieren op. Dus ik hoop Abu Bres nog vaak te zullen ontmoeten.  

Casual Thursday

Ik schreef hier al eerder dat wij hier draaien op de inzet van lokale medewerkers op alle gebied. De expats hebben een klankbord- en coachfunctie. Om er voor te zorgen dat we nog meer een eenheid worden bedacht de nieuwe RTL Casual Thursday, ofwel de donderdagmiddagborrel. Zoiets als de vrijdagmiddagborrel, maar dan alcoholvrij. Bedoeling is dit maandelijks te doen, maar zolang de WK duurt iedere week. Irakezen zijn gek op voetbal. Dus stonden er massa’s lokale koekjes, waren alle stoelen zo gezet dat iedereen de tv kon bekijken en werden eerst de jarigen van juni naar voren geroepen. Er zijn geen echt Iraakse liedjes bij verjaardagen, maar Happy Birthday is vertaald in alle talen vermoed ik. Dus eerst de Engelse versie, en dan de Iraakse. Daar stonden Mohammed en ik. Hij wordt einde van de maand dertig (Inch Allah uiteraard!), ik word morgen 55. Maar er is al vast voor ons gezongen, ik kreeg een mooi cadeautje en men kwam mij feliciteren. Sommigen vroegen of ik blij was mijn verjaardag in Basrah te vieren. Ik kon dat van harte beamen, ja, ik ben blij hier mijn verjaardag te vieren. En morgen nog een keer natuurlijk. Nog steeds zonder drank want het is mij nog niet gelukt bier binnen te krijgen. Iedereen kent het geheim, maar het is mij nog ontgaan. Bovendien schijnt het soort bier onzeker te zijn en betaal je soms erg veel voor iets wat niemand te drinken vindt. Volgend jaar dan maar. Het mooiste cadeautje? Onze nieuwe bedrijfsarts wilde dolgraag zijn bloeddrukmeter demonstreren: 120/70. Komt door het goede leven hier, dat kan niet anders!

Jaren geleden was er een spotje met daarin een jong man werkzaam op een kantoor, die tijdens het wachten op zijn internet informatie had leren jongleren, Zweeds had leren spreken en nog zo wat zaken. Ik moet tegenwoordig regelmatig aan hem denken hier. Thuis verwend met snelle breedbandverbindingen die het doen, is de situatie hier anders. Ik zit op het openbare net en voor het werk hebben we een eigen server voor Irak. Beide is zeuren af en toe, en zelfs als alles functioneert is het trager dan vroeger toen we nog gewoon inbelden,  lijkt me. Maar we zijn verwend dus dat laatste kan schijn zijn. Maar frustrerend is dat wel. Want wat doe je als je geen toegang hebt tot de site met informatie voor je bijleeswerk, je geen rapporten en andere mail kunt ontvangen en zelfs niet even een krantenpagina kunt na slaan op informatie? Ik maak zelf geen rapporten, om mij heen wordt stug doorgewerkt.  Gisteren lag de bedrijfsserver bijna plat, maar dat hoorden we pas na vieren, toen ik al vier maal naar de IT jongens was gelopen een verdieping lager, die er ook niets van konden maken, want alles werkte aan deze laptop. Vandaag was het vanmorgen een weelde dat alles het deed, maar vanmiddag was het alweer veel minder. 2 Pagina’s tegelijk openen is vragen om vertraging, dus dat leer je vanzelf af. Gelukkig is geduld een schone zaak, dus ik kom vast heel schoon terug in Nederland.

Dutch disease

Denk niet dat wij niet bekend zijn in Irak. Weliswaar wordt me regelmatig gevraagd wie nu ook alweer onze buren zijn in Europa, maar we hebben het toch maar mooi tot een vermelding in de officiële stukken weten te brengen. Nou ja, indirect dan. Men heeft hier een strategische visie geschreven in het kader van de decentralisatie (mmm, strategische visie, waar hoorde ik dat eerder?). Tot twee maal toe wordt daar gewaarschuwd voor the Dutch Disease. Met andere woorden, bouw  je economie niet op een enkele vergankelijke inkomstenbron, zoals wij Nederlanders op onze gasbel. Je merkt er nu niks van maar op is straks dubbelhard echt op.  Dat risico bestaat hier natuurlijk ook, de olie is hier nog fors aanwezig maar niet oneindig. Goed dat men zich dat realiseert. Hopelijk gaat ook de coalitie nog eens goed komen hier, want qua partijen hebben wij het nakijken. En het is hier nog moeilijker dan bij ons, of zelfs dan bij onze zuiderburen. En dat wil wat zeggen.

Ja, oplettend lezertje, ook hier wordt het WK goed gevolgd. Nou ja, de Amerikanen snappen er niet veel van, behalve als ze buiten de VS geboren zijn (die hebben we hier ook), maar de Britten en andere buitenlanders lusten er wel pap van. En de Irakezen toch wel. Ze weten precies wie wie is en waar hij speelt, heen gaat of vandaan komt. De Irakezen hebben met verbazing op hun interentkrant foto's van straten met oranje vlaggetjes en oranje huizen zitten bekijken en gevraagd of dat echt zo was in Hollandie. Tja, ik kon het niet ontkennen. Eén Amerikaan hebben we al zo veel dat hij het volgt, hoewel we wel de regels uit moeten leggen. Een tweede gaat het een kans geven. Als er geen doelpunten vallen vinden ze het zonde van de tijd, terwijl bij een beetje spannende wedstrijd wij dan nog op het puntje van onze stoel zitten. Vanmiddag de tweede helft gezien samen met A van de afdelig budgeting, hij vond dat ik moest kijken en had met een collega afgesproken dat zij zouden doen of ze voor Denemarken waren. Werd het toch nog gezellig. Vraag mij niet wat ik er van vond, zo halen we geen 7 wedstrijden. Maar sport verbroedert, we hebben ze uit bijna alle werelddelen, dus vanavond zit ik weer met chips en softdrink op de (vreselijke) bank. Eens zien wat het weer wordt maar een ding is zeker: de bal is rondx85..  Ja, vergeleken bij die Amerikanen ben ik nog een expert op voetbal gebied. Kom daar eens om in Nederland.