Onze PSD-ers hebben maaréén taak: zorgen dat we veilig zijn. Hier op de compound en bij vervoer. Op decompound hebben ze voor die beveiliging de hulp van de lokale bewakers op de torens.Van die bewakers zijn ze overigens helemaal niet zo zeker, je weet niet waar zevandaan komen en ik schreef het hier al eerder: denkbaar is dat ze eerder lidwaren van militia’s. Sommigen ook helemaal niet natuurlijk, ik heb nieuwkomerszo zien schutteren tijdens de instructie van de AK47 dat het duidelijk deeerste keer was. Dat bewaken op de compound is nog belangrijker geworden nu ereen kidnapdreiging is. Kennelijk is er een plan ontdekt of een pogingverijdeld. Of we maar niet buiten de daglichturen buiten de inner compoundwillen komen. Buiten de inner compound staat de gym, dus een deel van decollega’s verkiest dat te negeren. De PSD-ers lopen nu voortduren met hunhandwapen om, ook als ze vrij hebben. Naar de gym: omkleden holster om, in degym holster af, na de work-out holster weer om.

Naar aanleiding van mijnduikvakantie schreef ik de Koning van Jordanië deze brief:

AlBasrah, September 20, 2010

ToHis Royal Highness King Abullah II Ibn Hussein

YourHighness,

Forgive me for taking the liberty of writing youthis letter. This September I spent my vacation in your beautiful andhospitable country. I enjoyed the weather, the friendly people, the nice hotelsand above all, I enjoyed the diving in Aqaba, Tala Bay. During the 26 dives Imade I had a wonderful time exploring the coral gardens which had a greatdiversity of corals, fish and other kinds of underwater life. Since it was aquiet time due to Ramadan and the hot weather, I had the privilege of doingmost dives with just a dive guide to accompany me. This gave me the opportunityto really have a good look around. I visited the Cedar Pride several times; itwas enchanting every time.

Only one thing marred my stay and triggered myconcern: the presence of litter in the water. From tires to fish traps, bottlesand cans, many kinds of underwater apparel, and above all, plastic cups andcontainers. They must be there by the thousands. Not only do they spoil theunderwater landscape with their presence, they will spoil the underwaterenvironment as well, and they will not go away. They will eventually break upand be a part of the ecosystem, threatening the underwater life. In the short-term,if nothing is done about this problem this might mean that fewer divers willvisit the lovely Jordan coast and all it has to offer. For the longer term itmight affect this same coast in its very existence.

But I believe in opportunities rather than threats,and I see a huge opportunity for you and your fellow countrymen. Research isbeing done on biodegradable materials replacing plastics. I know such researchis done in my country, the Netherlands, but there will be more going on aroundthe world. Would it not be great if you could push this research forward,together with your neighboring countries around the Red Sea and the Gulf ofAqaba, who are all facing the same problem? We cannot prevent the wind fromblowing cups in the sea. But we can make these cups of a material that will notharm that sea. If we all work together on this, and provide an alternative for plasticmaterials to be used on take-away meals and drinks around the coast and on boats,than we might really achieve something that way, and be an example to the restof the world. Area hotels should also be asked to join in this effort.

This way the beautiful coastline and all it has tooffer above and underwater will be there to enjoy for us and all who come afterus. I am convinced that you as a diver love this coast more than anybody. Yourposition gives you the opportunity to make parties work together on this goal.Would it not be wonderful if this could be brought about through yourinitiative?

Hopingthis letter will find your appreciated attention and remaining,

Yoursmost respectfully,

LindaRose Smit

Vogelzand2225

1788GB Den Helder

TheNetherlands

Currentlyremaining in Al Basrah Iraq, for the LGP III program

lrep.smit@wxs.nl

9647901945823

CC:The Jordan Times

TheJordan royal Ecological Diving Society

Uiteraard via de contactpaginavan zijn website.

Dit was de reactie:

Dear Mr. Linda Rose Smit

On behalf of His Majesty King Abdullah II, The Royal HashemiteCourt would like to thank you for visiting the Official Website of His Majestyand for submitting your feedback.
  
Weshall give your query / input our immediate attention and get back to you assoon as possible

Nu benieuwd wat hiernavolgt.

Vandaag contact met een lid van een zeer religieuze partij. Het was haar aan te zien door de kleding. Voorheen was ze lid van de Provinciale Raad, nu is ze vice-voorzitter van haar partij (vermoedelijk hier in de regio). Haar religieuze achtergrond weerhoudt haar er niet van zich in te zetten voor vrouwenrechten, het woord emancipatie is niet gevallen, maar daar komt het als alles lukt wel op neer. Ze is lid van een platform dat er voor pleit bij de bevoegde autoriteiten de wetten na te leven die vrouwen rechten geven, om er voor te zorgen dat vrouwen goed onderwijs, goede kansen en een baan kunnen krijgen. Een platform dat pleit voor betere gezondheidszorg en beter onderwijs, en een betere beloning voor degenen die daarin werkzaam zijn, met het oog op een betere toekomst voor de kinderen. Allemaal zeer herkenbaar, allemaal zeer nodig. Hoewel de legal eagles vanmiddag bepleitten dat de vrouwen in Irak meer rechten hebben dan de mannen, of toch in ieder geval even veel. Wellicht op papier, in de praktijk schort er nog van alles aan natuurlijk. Ons programma heeft het niet echt in zijn werkplan om er iets aan te doen, hoewel er van het najaar wellicht wat meer ruimte voor komt. Maar USAID, degene die deze programma's bedenkt, heeft andere contracters die daar wel voor zorgen. Er is de Amerikanen wat aan gelegen om de bevolking van Irak op te stoten in de vaart der volken, oom democratie en gelijkheid te brengen. Dat is mooi.

Maar ook in de VS is de theorie eenvoudiger dan de praktijk. Lees dit stuk over hoe men in de VS om gaat met homoseksualiteit in het leger. En lees mijn commentaar. Gelukkig een commentaar dat door de meeste reageerders wel zo ongeveer gedeeld wordt. Dat is hoopgevend. Nog even en homoseksuele Amerikanen hoeven niet meer naar het buitenland te vertrekken om een volledig bestaan op te bouwen, met alles er op en er aan, inclusief een huwelijk zo ze dat wensen. Maar voorlopig is het nog niet zo ver. Het is te hopen dat Obama ook hier verandering brengt en zijn volk leidt.

Het einde van de Ramadan,Eid, wordt meestal met enig feestgedruis gevierd. De beste stad om het te vierenis Cairo, zegt men overal. Hier in Irak blijven de feestelijkheden beperkt toteen gezamenlijk ontbijt in de Moskee en dagen met de familie. Toch hebben we dezeweek nog aandacht geschonken aan dit gebeuren door in de compound met decollega’s een lunch te gebruiken. Weliswaar anderhalve week na Eid, maar wat ineen goed vat zit verzuurt niet. Onze eigen tafels waren lang niet genoeg, menhad nog een voorraad tuintafels van vorige feestelijke gelegenheden, die werdenin allerijl opgezet. Er waren vier kleuren dus de tafels hadden feestelijkverschillend gekleurde poten. Een cateraar verzorgde het geheel, kisten volserviesgoed werden er binnen gesleept. Half één was de afgesproken tijd dusruim na één uur was alles zo ver dat er gegeten kon worden. Vis, vlees, kip,kofte, tabooli, hummus: nergens gebrek aan. Stapels fruit als dessert. Ikmaakte mij op voor een lange middag. Maar wonderbaarlijk genoeg, binnen driekwartier zat iedereen weer op kantoor. Ze houden van dooreten hier!

Waar zouden wezijn zonder Skype? Vermoedelijk bij elkaar in het restaurant, de lounge of aande bar, net als vroeger. Er wordt hier op de compound wat afgeskypet. Eenprachtige uitvinding als je in den vreemde zit. Vooral voor de mensen metkinderen thuis is het een lifeline. Zelfs honden beginnen opgewonden te blaffenals het Skype toontje afgaat op de computer. Vaste afspraken houden velen er opna. Een keer in de twee dagen. Elke dag, ’s morgens en ’s avonds. Menig kindmocht willen dat het pappa zo vaak en intens zag. Het viel niet altijd mee metde verbindingen de afgelopen maanden, vaak was de frustratie groot. Bevrorenbeelden, geluid dat wegviel, kortom frustratie. Maar als je maar genoeg blijftklagen komt het vanzelf goed. Dus de verbindingen zijn tegenwoordig prima, degesprekken verlopen als thuis in Nederland. De eerste week hier al een gesprekof vier gevoerd met vrienden. Tot gisteren geen vuiltje aan de lucht. Maarineens zijn al mijn contactpersonen verdwenen uit mijn lijst, nergens meer tevinden. Sommigen stonden in mijn geschiedenis, die heb ik weer kunnentoevoegen. Maar anderen zitten verborgen onder hun vele naamgenoten. Dus skypeje mij weleens, of waren we het nog steeds van plan? Zoek me op het internetals ik jou niet vond: linda.rose.smit dan moet het lukken.