Afgelopen week miste er een camera, oplettend lezertje. Die gebruiken we hier veel om alle bezoeken, workshops en meetings vast te leggen. Weten ze in de VS waar hun geld blijft. Op een forse Nikon na allemaal van die compact camera’s. Handige dingetjes en ze nemen niet veel ruimte in. Er zijn er de afgelopen jaren al hier en daar wat verdwenen. Nu, met het eind in zicht, waren er weer een paar weg. Tja, wie heeft hem het laatst gebruikt? Toevallig mijn afdeling, daar was hij niet meer. Zoeken bracht niet veel anders op dan een wild verhaal hoe de dieven hem hadden kunnen vinden vanachter de tralies en stalen deur waar hij lag. Een goed verhaal, maar of het ook zo gegaan isx85 wie zal het zeggen. Vanmiddag dus al het personeel in de meeting room met de boodschap dat mochten ze een en ander kwijt raken, bijvoorbeeld de laptop, dat ze dan persoonlijk aansprakelijk zouden worden gesteld en het project moesten verlaten. Ze konden bij de IT jongens kabels ophalen om ze vast te maken, bijvoorbeeld aan iets zwaars of groots. M neemt de zijne altijd mee naar huis, hij neemt geen risico. En, zo zij hij met gevoel voor humor, nu moet hij zich zorgen maken dat niemand die kabel meeneemt.

Zoals gedacht, de oplossing van de mot is weer binnen: het betreft de Agrotis Herzogi. Met dank aan M voor het doorgeven aan de waarnemingensite en voor W voor het vinden van de juiste naam.

U werkt bij ons als schoonmaker, op lettend lezertje, met de mooie titel general service assistant II. Een keer in de drie dagen zie ik hem. Bescheiden en vriendelijk, met en serieuze blik. Veel weet ik niet van hem, we spreken elkaar niet vaak. Vanmiddag zat hij aan mijn tafeltje, om zijn gegevens door te geven voor zijn CV en Letter of Reference. Ik zei u al: ik heb hier een klein fabriekje draaien dezer dagen. De vertaler is er druk mee, want ik vind het wel zo beleefd om mensen ook een Arabische versie me te geven, dan weten ze tenminste wat er staat. Dus daar zat U., wat onwennig aan tafel in zijn blauwe overal, wollen mutsje op het hoofd. Hij loopt al een tijdje mee, dus zijn CV was lang en breed, kieskeurig zijn ze hier niet, als er maar brood op tafel komt. Dus werkte hij niet alleen als schoonmaker, maar ook als voorman in de bouw, als store manager in de petro-chemische industrie en als highway driver. Een baan die wij niet kennen, maar in een land zonder trein, waar lang niet iedereen een auto heeft, is het handig als er iemand is die je van de ene grote stad naar de andere kan brengen. Daarvoor had hij een parfum winkeltje in het Sheraton hier. U kent die winketjes wel, je ziet ze in alle grote hotels. Tegelijkertijd runde hij een marktkraam met parfum en cosmetica.

Hij had ooit een agrarische opleiding, waar hij leerde om te gaan met allerlei dieren, groot en klein. Zijn specialiteit waren de kippen, en je kon zien dat hij daar veel plezier aan had. Maar het werd pas echt serieus toen ik hem vroeg naar zijn militaire achtergrond. Bijna allemaal zijn ze in het leger geweest, een land in oorlog kent dienstplicht en weinigen wisten daaraan te ontsnappen. U. al helemaal, direct na school kon hij vechten tegen Iran. Acht jaar lang wist hij het te overleven, als mortiergranaat schutter. Hij moest en tekeningetje maken om het me uit te leggen, een Engels woord had hij er niet voor. Hier vond die blik zijn oorsprong. Toen ik hem vertelde dat hij dan toch wel erg veel geluk had gehad om het acht jaar te overleven beaamde hij dat maar in zijn gebrekkige Engels wist hij mij ook duidelijk te maken: ik heb het overleefd, maar al mijn vrienden zijn dood, mijn jeugd ben ik wijt. Alles hebben ze me afgenomen.. 

Dear President Obama.

I write this letter in desperation. Desperation that the Egyptian revolution might not bring what it was started for: an end to the dictatorship, free and fair elections, change. We have an obligation to the Egyptian people.  After we in the west have kept their ruler Mubarak in power for so long, it is now time for the Egyptian people to choose their own leaders. Mubarak, his cronies from the NDP, including Soleiman, responsible for suppression of his people, should leave. Now. I fear for the lives of the people involved in the revolution, demonstrating in Tahrir Square and all over Egypt, if this regime in its final stage will be in charge longer. Their blood will be on our hands, yours, and mine for not standing by them.

I believed you when you promised change, I was happy when you became president. Your benediction, about wisdom, humility, courage, integrity, compassion and generosity, was an inspiration.

Now is your chance to make all these promises come true and to claim your place in history as a president who believed in and stood for freedom and democracy and the right of the people, all the people. This is your chance to claim your place in the hearts of Arabs all around the world. As one who is currently working in Iraq, I tell you: they are watching. Watching to see if you are with them or not. Standing by the Egyptian people will build their trust in you, and will give you an opportunity to change the political situation in the Middle East for the better. If you mis this chance, there may not be a second chance, you will loose their trust, and the change we will see will be for the worst. Too long have we tried to maintain our own freedom, our own way of life at the cost of people elsewhere. Too long have we denied others the rights we grant ourselves, or claim as our birthright. You as a U.S citizen should know the meaning of the words: We, the people. Should acknowledge that life, liberty and the pursuit of happiness are valid claims. Not only for the American people, but for people all over the world. You believe in change, I believe in change, the people of Egypt want change. Change you inspired them with during your recent visit to Egypt. This is the time to show your believe in your own words. This is the time to be true to your self.

This is the time to choose for those values that are most important, despite our fears of economic losses, our fears of the unknown. Stop your support of the Mubarak regime. Choose your envoys wisely. This is the time to show the world that you, leader of the greatest democracy in the world, truly believe in freedom and democracy. Freedom and democracy for all.

De komende week is er een zonder rapporten, oplettend lezertje, althans voor ons. Omdat we hier nog maar een paar weken zijn is dit de generale zeg maar, om het zonder ons te doen. Lekker rustig zou je denken, nu dat wegvalt, maar ik heb vandaag dus de hele dag zitten tikken aan allerlei CV’s en referentiebrieven. Ik weet niet wat de rest doet, maar ik ben er druk mee.

Inmiddels gewoon door met het volgen van de situatie in Egypte. Die nu ook in Irak al begint door te werken. De afgelopen week en ook vandaag overal in het land kleine demonstraties.  Honderden eerder dan duizenden maar voor Irak toch al redelijk uniek. Wat willen ze hier? Geen vrije verkiezingen, die hadden ze al. Het heeft nog niet helemaal gebracht wat er van verwacht werd, maar toch. Malik heeft al laten weten dat hij niet herkiesbaar is na deze twee termijnen, maar ik las nu ook dat hij de helft van zijn salaris in gaat leveren. Of dat betekent dat hij ook de helft van zijn pensioen in gaat leveren? Overigens is de helft van heel veel altijd nog veel. Maar hij laat in ieder geval blijken dat hij het begrepen heeft met de democratie ook al heeft hij de uitslag van de verkiezingen niet willen accepteren met zijn twee zetels te kort voor een overwinning op de grootse oppositie partij. Maar goed, dit proces gaat in kleine stapjes. N had die protesten al voorspeld vorige week, maar n zijn de eisen toch wat minder alledaags. Men eist veroordeling van schuldigen aan de aanslag op de markt hier afgelopen zomer, met vele tientallen doden en honderden gewonden. En men wil de vrijlating of het ongedaan maken van de doodstraf van een aantal Iraki in Saudie Arabie. De Iraki daar worden zeer slecht behandeld. Overigens is opvallend dat Saudie Arabie een uiterst religieus land is met volledige Sharia in een zeer extreme vorm. De stroming daar wordt door veel Moslims als een soort sekte gezien, veel erger dan de Moslim Broederschap. Je kunt dan evengoed bondgenoot van de VS zijn, dus waarom ze zo bang zijn voor hervormingen in Egypte, leg het me nog een keer uit.

Ondertussen moet de jeugd op het plein uitkijken dat ze niet in het pak genaaid wordt. Met Soleiman, hoofd van de inlichtingendienst die zo handig was voor Mubarak, schuldig aan vele mensenrechtenschendingen, en nu vermoedelijk aan de aanpak van journalisten, als de nieuwe sterke man, raken ze van de regen in de drup. Laten we hopen dat Obama inmiddels goed op de hoogte is van de werkelijke situatie in Egypte en de Egyptenaren gunt wat Amerikanen hun geboorterecht vinden: life, liberty and the pursuit of happines. Als president van een land waarvan  de grondwet begin met “We the people”, kan hij toch niet anders lijkt me. Een van de leukste bordjes tijdens demonstraties op het plein: Yes, we can too!