Aan alle mooie dingen komt een eind. Dus ook aan deze duikvakantie. En dat is maar goed ook, na de ochtend en de lunch op weg naar mijn kamer ergens bovenin het resort had ik makkelijk door een slak ingehaald kunnen worden. De stikstofopbouw zal fors zijn, na 47 duiken. Dat leest u goed, ja ik vind het ook veel. Maar niet té. De opbouw deze dag was uitgekiend. De eerste duik bracht ons naar kale, bruine zanderige jachtvelden. Waar we van alles aantroffen, zoals veel nietnaaktslakken. Met een fraai huis dus. Een ornate pipefish, krabbetjes en garnaaltjes. Tijdens de pauze vanaf de wal weer een zingende dame gehoord, die naar ons idee behoorlijk vals zong, maar je weet nooit hoe men daar lokaal naar luistert. De tweede duik was meer het type superaquarium. Veel rots, koralen dus, vissen in soorten, maten en kleuren, met een paar hoogtepunten als bijvoorbeeld froghfishes. 

Ik was rondom gelukkig. Wie heeft het, op zijn tweede kerstdag? Wij duikers, een wereld waar je geweest moet zijn om het begrijpen. Films, foto’s, mijn verhalen, niets kan tippen aan de ervaring van zoveel schoonheid, gecombineerd met gewichtsloosheid.

Dat je dan amper meer de trap op komt neem je voor lief. En na even een paar uurtjes rust kun je er zo weer tegen. De laatste duik voor mij kan beginnen.

Dus ik doe een bestelling bij Romnick, de uitstekende divemaster. Graag wat zon in plaats van dat drizzeltje dat valt als wij ons weer in het pak hijsen. Dan nog iets wat we niet zagen, en voor mij graag een nieuwe slak. Hij zou zijn best doen. Hij zou op zoek gaan naar de pygmee onder de zeepaardjes, een halve centimeter als het mee zit.

En verdomd, al na minder dan een kwartier onderzoekt hij een passend koraal, en daar op een hoekje zit die bargibandi, die zich al maanden schuil had gehouden. Je kon Romnick horen jubelen van vreugde. De andere ploeg werd telepatisch gewaarschuwd, en ik mocht als eerste fotograferen.

Wat een feest. Toen daarna ook de zon nog begon te schijnen kon het niet beter. Behalve dan dat Romnick mijn wens letterlijk nam, en nog voor enige nudies zorgde waarvan een van een flink formaat, die ik nog niet kende en ook niet op de grote posters hier aan de wanden te vinden is. Ik blij dat het er een was waar je geen vergrootglas bij nodig hebt. Tot ik zijn moeder even even verderop aangewezen kreeg, de10 centimeter haalde die wel. Kan ook zijn vader zijn geweest, zoals dat vrijende stelletje kleurige slakken aan het eind van de duik nog maar eens bewees.

Ondanks de treurige realisatie dat ik voorlopig even uitgedoken ben toch zeer blij met deze afronding.

Aan wal lag inmiddels ok de boodschappenboot, met alles wat de keuken nodig heeft ons te voeden en te laven. Op het veldje is het feest inmiddels met volle kracht en geluid losgebarsten.

De op Amerikaanse leest geschoeide band had ik al horen oefenen vanmiddag.

Wat er precies gevierd wordt is niet helemaal duidelijk, de onafhankelijkheid van de regio, meen ik begrepen te hebben. De dames van de administratie verontschuldigen zich voor de herrie. De versterker staat zo veel te hard dat de vibratie hier boven te voelen is.

Ondertussen liggen mijn spullen te drogen, zijn de envelopjes met inhoud en vriendelijke woorden afgegeven. Morgen de rest, ondanks de herrie ga ik proberen te slapen ook al is het net negen uur. 

Nog even een leuke foto voor jullie uitzoeken.