Woke of wakker?

De Minister van Veiligheid en Justitie houdt een lezing. Daarin zegt zij wat opmerkelijke zaken. Wellicht wat laat maar duidelijk laat zij zich uit over vergaande extreme standpunten en uitingen daarvan in de samenleving, waarvan de bruine drek ook doordrong tot in de Kamer.

Voor wie de politiek ook maar een beetje volgt kan het niet mis te verstaan zijn: een regelrechte veroordeling van de extreemrechtse partijen die met nepnieuws, desinformatie en ophef proberen relevant te zijn en het debat naar hun hand te zetten. Daarmee recht tegen het regeringsbeleid ingaand, geaccordeerd door onze democratisch gekozen meerderheid.

Terecht dat de Minister zich daar nu ook zorgen over maakt en dat uitspreekt. Ter illustratie: een van de eerste extreemrechtse partijen, de PVV, belandde ooit in een gedoogconstructie met de partij van de minister. Het was in dezelfde periode dat er binnen de VVD discussies werden gevoerd en proefballonnetjes werden opgelaten. Om de kiezer op rechts te plezieren en terug te winnen van de PVV begon men over het verbieden van ritueel slachten, onder het mom van dierenwelzijn. En onder het mom van veiligheid werd het boerka-verbod vormgegeven. Sindsdien heb ik nooit meer op de VVD, toen nog mijn eigen partij, gestemd. En het steeds harder wordende asielbeleid maakte dat ik mij er uiteindelijk helemaal niet meer thuis voelde. De steeds rechtsere koers paste mij niet. Daarbij kwamen nog wat wetsvoorstellen die ik ook staatsrechtelijk niet te verteren vond.

Opmerkelijk dus, dat pleidooi van de Minister om de veiligheid van de rechtstaat niet in gevaar te brengen door al die steeds extremere uitingen, die soms, en steeds vaker, niet op maar over het randje zijn. Ze zit op een uitstekende plek om de ergste uitwassen en uitlatingen aan te pakken. Aan de slag zou ik zeggen.

Maar dan maakt ze een nog opmerkelijker slinger, haast onnavolgbaar: het zijn de wokisten, die (mede) het debat verstieren en het is het wokisme dat (mede) een bedreiging vormt, want minstens zo extreem als die extreemrechtse bruine drek.

Maar wie zijn dat dan, die wokisten? Volgens de minister zijn dat de mensen op extreemlinks, die voor iedere minderheid rechten opeisen, en overtuigd zijn van eigen gelijk. 

Dat zijn dus niet de mensen die al ruim twee jaar roepen dat Corona niet bestaat, dat vaccins ziekmakend zijn en dat het Soros, Gates en het WEF zijn die ten grondslag liggen aan de huidige ellende.

Zij roepen dat wie wel een vaccin neemt, zich aan de maatregelen houdt, een schaap is, en niet wakker. Mensen die daar niet in meegingen, of er zelfs tegenin, werd gevraagd geen schaap te zijn. Men moest wakker worden en in opstand komen tegen al die elite. 

En ieder die het er niet mee eens was, werd minimaal als deugmens weggezet, als nog niet wakker. Maar wel als woke.

Waar de minister in haar betoog zo mooi begon, scheert ze alle geluiden over een kam, ze vult het fascisme en racisme aan met de term wokisme (een term die ik eerder niet zo hoorde), spreekt over wokisten als eenzelfde bedreiging voor de rechtstaat als extreem rechts.

Het opnemen voor minderheden: woke.
Het aan de kaak stellen van holocaustonkenners: woke.
Het melden van kamerleden die oproepen tot opstand en vragen om tribunalen: woke. 

Ik verzin het niet zelf, het zijn juist de partijen die iedereen die niet voor Poetin is maar wel voor de vrijheid van een soevereine staat met die titel begiftigen. Daarmee de oorspronkelijke betekenis te verdraaien, en het een net zo’n negatieve bijsmaak geven als ‘deugmens’. Want deugen, dat deugt niet bij extreemrechts.

De minister trapt vol in het frame, gaat mee in het wegzetten als extreem, schaart ze allemaal onder dezelfde vlag, en ziet ze allemaal als een gevaar. 

Er zit nu ergens een kamerlid vreselijk in zijn vuistje te lachen: gelukt. Zijn ontregelen, zijn onrust stoken, zijn angst aanjagen: het zijn de woken!

Sommigen zien deze minister als mogelijk opvolger van onze huidige premier. Het is dat ik niet geloof in een hogere macht, anders zou ik hier Willem de Zwijger citeren. Nu houd ik het maar bij de titel deugmens/woke als geuzennaam te voeren. Die kan nog wel naast mijn Europese en Oekraïense vlag.

Want liever woke dan niet opkomen voor al diegenen die bedreigd worden door de extreme denkbeelden en uitingen van die wakkere schaapsherder in uilenkleed en zijn trawanten. Ongehinded oor enige maategel van dit kabinet of deze Minister van Veiligheid en Justitie.

Wat gaat mij dat aan?

Recent besliste het Supreme Court in de VS de abortuswet zo aan te passen, dat de staten grote vrijheid hebben die te verbieden.

Wat gaat mij dat aan? Ik had nooit een abortus nodig, zal dat in de toekomst ook niet nodig hebben, en woon niet in de VS.

In Oekraïne wordt een land aan gort gebombardeerd, worden oorlogsmisdaden begaan, mensen verdreven, vermoord, verkracht, mishandeld. Wat gaat mij dat aan? Ik woon daar niet, heb ook geen plannen in die richting.

In Israël worden Palestijnen onder valse voorwendsels, met een rechterlijke uitspraak in de hand, van hun land verdreven, hun huizen worden vernietigd, hun bomen ontworteld, hun rechten geminacht. Wat gaat mij dat aan? Niet mijn land, mijn huis is hier.

In Jemen sterven nog dagelijks mensen, evenals in Syrië, Afghanistan en zo veel andere plekken, onder (burger)oorlogsgeweld. Wat gaat mij dat aan, hier bevechten we elkaar alleen per sociale media en kan ik veilig over straat.

In grote delen van de wereld is al honger, dreigt die nog groter te worden. Soms onbedoeld als bijvangst van een conflict, soms door minachting van de natuur, en nu ook als bewust wapen in een oorlog. Wat gaat mij dat aan? Hier liggen de schappen vol, ik kom niets te kort.

Maar ik ben vrouw, alleen al daardoor lid van een groep die minder rechten heeft en had.

Maar ik ben democraat, ik heb mijn recht om te kiezen lief.

Maar ik ben mens, ik heb mensenrechten hoog in mijn vaandel.

Want als het daar niet om gaat, waar gaat het dan wel om? Het gaat mij allemaal aan.

Ik heb steeds meer het gevoel in het oog van de orkaan te zitten. Om mij heen raast de storm, torenen de golven huizenhoog, vergaan er schepen. Zolang ik in dat oog blijf maak ik een goede kans te overleven. Als de orkaan tenminste niet te snel van richting en snelheid verandert, mijn schip bestuurbaar blijft en er genoeg brandstof is.

Maar wee, als aan een van die zaken iet verandert, dan slokt hij mij op. Dan zit ik vol in de storm.

Veel is er niet voor nodig, en dan gaat het mij allemaal aan.

Woedend

In Nederland hebben wij het recht op demonstratie. We hebben het recht op vrije meningsuiting. Een recht om te voorkomen dat de staat de burger de mond snoert. In Nederland hebben wij een overheid die de plicht heeft de veiligheid van haar burgers en dat recht op vrije meningsuiting te garanderen.

Vandaag is er een demonstratie. In de voorbereiding van die demonstratie overtreden de deelnemers op forse schaal bewust een verkeerswet. De organisatoren doen en deden er niets aan om dat te voorkomen.

Volksvertegenwoordigers worden uitgenodigd om te spreken. Ze hebben, als anderen, recht hun mening te uiten.

Dreigementen en/of dreiging, maken dat een overheidsorgaan een negatief advies afgeeft, vanwege zeer hoog risico voor volksvertegenwoordigers met een de demonstranten onwelgevallige mening .

Vervolgens gaat een aantal volksvertegenwoordigers wel, tegen het advies van dat overheidsorgaan in. En een aantal blijft weg. Zij reppen van gesprekken met burgemeester en Commissaris van de Koning.

Politiebond klaagt steen en been over de te hoge inzet, het gebrek aan voldoende rust, om diverse evenement in goede en veilige banen te leiden.

Dan denk ik dus dat hier een aantal zaken zeer fout gaat, en als we niet uitkijken geldt hier straks in dit prachtige land het recht van de fysiek of mechanisch sterkste.

Een burgemeester zou de veiligheid van burgers, zeker ook die van volksvertegenwoordigers, moeten kunnen garanderen, vooraleer mee te werken aan een te verwachten massale demonstratie.

De politie zou niet moeten worden belast met het faciliteren van overtredingen op welk gebied ook maar, dus ook niet van die van de wegenverkeerswet. Trekkers horen niet op de snelweg.

Organisatoren van demonstraties moeten ook de (openbare) veiligheid niet in gevaar brengen, dragen ook een grote verantwoordelijkheid. Waar aantoonbaar in het verleden zaken fout zijn gegaan, zou hen geen medewerking moeten worden verleend, geen toestemming moeten worden gegeven tot het innemen van openbare ruimte, zonder dat blijkt dat zij meewerken aan de nodige veiligheid.

Een Commissaris der Koning moet ook zorgen dat volksvertegenwoordigers veilig in zijn of haar provincie hun werk kunnen doen , als alle burgers. Een telefoontje met een waarschuwing (om weg te blijven?) is onvoldoende.

Ik heb begrip voor iedereen die angst heeft om verlies van baan en/of inkomen. Ik heb geen enkel begrip, en nul waardering,  voor mensen die decennia lang profiteerden van allerlei subsidies om een ongezonde bedrijfstak overeind te houden, en die nu met hun gefinancierde productiegereedschap de samenleving ontwrichten en de (voedsel)veiligheid van burgers tot inzet maken. 

Ik heb nul waardering voor burgers, wie het ook zijn, die denken dat regels en wetten voor hen niet gelden, maar wel het recht opeisen dat overheidsinstellingen hen faciliteren. Ja, ik heb het ook tegen jou Caroline, Thierry, Gideon, Mark vd O, Willem, Wybren.

En ik heb minder dan nul waardering voor voor volksvertegenwoordigers die een advies van een overheidsorgaan in de wind slaan, daarmee andere overheidsorganen extra belasten, en collega’s in de wind zetten. Ja, ik heb het weer tegen jou Caroline, maar ook tegen Derk en de SGP-er wiens naam mij is ontschoten en die zich veilig waant. 

Als ik zeg dat ik geen waardering heb, bedoel ik te zeggen dat ik zo kwaad ben over deze hele gang van zaken, van de terreur van agrarische producenten en de kongsi daarachter, dat ik op deze schitterende zonnige dag dit nu zit te schrijven, in plaats van te genieten in mijn tuintje. Woedend ben ik, woedend.

Er komt hier echt geen vlees het huis in, dat niet van een boer komt die het wel snapt. Mijn zuivel is, net als dat vlees, al enige jaren van een boer die het ook snapt, en stikstofneutraal werkt.

Dat is lastig, dat is duur, maar dat moet. Niet voor mij, maar voor de toekomst van die na mij komen. En dat zijn niet mijn kinderen. Dat zijn jullie kinderen.