Redelijk veel in het nieuws deze week: twee buitenlandministers die een bezoek brengen aan de horrorgevangenis in Damascus, Syrië. Om met eigen ogen de wreedheid van het Asssadregime te aanschouwen. En gelijk te tonen hoezeer ze voor mensenrechten en menselijkheid zijn. Wellicht ook met de bedoeling, het huidige “tijdelijke” regime van HTS c.s. te laten zien dat ze best willen samenwerken, maar dan wel netjes.
Terecht is de afschuw en de verontwaardiging van wat nu aan het daglicht komt, maar waar we al van wisten, groot. Die Syriërs verlieten de afgelopen 13 jaar hun land niet om niets. U weet wel, die Syriërs die faber, milders, yesilgoz en ook omtzigt het liefst zien vertrekken. En die nu weer in limbo zitten, want we kijken de kat maar weer even uit de boom. Dat Assadregime zien we dus als een wrede dictatuur, die mensenrechten op grote schaal schond en oorlogsmisdaden tegen de eigen bevolking pleegde. Met hulp van putin.
Schande!
Die putin is bekend met zo’n gevangenisregime. Navalny is slechts één schrijnend voorbeeld van hoe men onder de oligarchen met gevangenen omgaat. Zou er nog een tijd komen dat er buitenlandministers in rusland gaan kijken hoe de gevangenissen er daar van binnen uitzien? Wat vinden ze dan?
Schande!
Hamas gaat niet goed om met de op 7 oktober 2023 gegijzelden. Velen zijn al dood, ze zijn in slechte conditie, wie er vrijkwamen hebben horrorverhalen over mishandeling, verkrachting, uithongering. Veel aandacht daarvoor in de media, terecht, hoewel dat wel al wat minder wordt.
Schande!
Waar ik wel iets over las, maar waar de brede verontwaardiging de voorpagina’s nog niet heeft bereikt:
De aanwezigheid in israel van een (tenminste) geheime gevangenis kwam hier en daar voorbij. Men houdt er onder veel meer Palestijnen de arts Hussam Abu Safiya gevangen. U kent hem hopelijk van de foto van enkele weken terug, toen hij over het puin van zijn ziekenhuis naar een israëlische tank toeliep, in de onvervulde hoop hen te kunnen overreden zijn ziekenhuis niet weer te beschieten. Volgens het oorlogsrecht is ziekenhuizen en andere civiele structuren onder vuur nemen een oorlogsmisdaad.
Die gevangenis is een zwart gat, mensen worden er gemarteld als in die van assad en putin. Ze verdwijnen, de familie weet niet altijd of ze er zitten, niemand heeft er toegang.
Al helemaal geen buitenlandministers van bevriende naties.
Maar nergens zie of hoor ik in het Nederlandse nieuws dat er schande wordt gesproken door onze regering van hoe het israëlische regime met mensen, gevangen in zo’n kerker, of gevangenen op een smalle zandstrook aan de kust omgaat.
Petities worden mondjesmaat getekend, want ja, israël. Noem het vooral geen genocide, dat recht is kennelijk een selecte groep toebedeeld.
Onze regering (tja, onze regering, dit bananenkabinet) piekert er niet over hardop en stevig het regime van israël te veroordelen voor hun misdaden, veldkamp wist niet hoe snel hij op reis moest, en die eenmanspartijleider van de pvv ging op bezoek bij de meest rabiate ultrarechtse vertegenwoordigers in die regering.
We blijven gewoon zakendoen, we blijven gewoon verkopen, onderdelen leveren voor de oorlogsindustrie. Met het vloeitjesdunne en al lang achterhaalde excuus dat israël het recht heeft zich te verdedigen.
Schande. Schande. Schande.
Niet alleen schande voor de netanyahukliek, maar ook voor ons, Nederland, omdat we niet alleen wegkijken, maar zelfs accommoderen.
Maar u kunt nog tekenen. Hier twee grotere petitites, maar er zij er meer. En niet alleen tekenen, maar ook lid worden, als u zich dat kunt veroorloven, van organisaties die daadwerkelijk hulp bieden. Amnesty Internationaal , Artsen zonder Grenzen, UNICEF, stichting Vluchteling… keus genoeg.
https://www.amnesty.nl/forms/pet-nederland-israel
Op Weg naar de Toekomst 