Er was eens een voetbaltrainer. Zijn team heeft jaren, decades lang in de lage middenmoot meegevoetbald. Zijn voorganger kreeg de vaart erin, had goede ideeën, het team werd beter, de voorzieningen gingen hard vooruit. Er kwam weer meer sfeer en meer publiek. Er konden weer toekomstplannen gemaakt worden, betere spelers aangekocht. Er kon weer worden gedroomd van wie weet een kampioenschap.

En de trainer ging, als zijn opvolger, door op de ingeslagen weg, hield dapper vol met op alle fronten verbeteringen aanbrengen. Soms tegen de keer in.

Nog meer eenheid in het team, veranderingen in de spelvorm, in de training, in het stadion, de verzorging, het vervoer.

Het team werd nog beter, speelde mee in de top.  De methodes kregen navolging en werden ten voorbeeld gesteld aan andere teams, die ook wel weer eens een keer kampioen wilden worden.

Ergens, in de organisatie van dat team zitten wat mannetjes en vrouwtjes vanuit hun Skybox te kijken. Kennelijk zijn ze de successen zat, om onnaspeurbare redenen vinden ze al die verbeteringen, al dat winnen niet meer interessant. Het moet anders, ze willen wel weer eens verliezen, afglijden naar de middenmoot.

Ze sturen de bondscoach en zijn assistent de laan uit. Zonder met de sponsors van het team, laat staan de fans, hierover te overleggen. Ze doen het gewoon, dat kan als je in die Skybox functie zit. Denken ze.

Wat zouden de sponsors, de fans, de spelers, vinden van die Skyboxers?

Ze zouden van zich laten horen, luid en duidelijk. Tot de Skyboxers een andere sport gingen zoeken om van een afstand naar te kijken. En de coach en zijn assistent weer terug kwam.

*Enige overeenkomst met actuele gebeurtenissen in een stad in Noord-Holland berust geheel niet op toeval.