’s Nachts besloten: dan maar warm. We gaan op weg, het heeft nu lang genoeg geduurd. Onze gastheer was al heel vroeg weer aan het werk, ‘s avonds was de afspraak: je merkt wel wat het wordt. Vroeg gebeld met de garage: hij moet het doen, wat jullie willen kan ook niet. Met ons drieën hadden we geen dag ervaring in kamperen in een RV, dus dat kon kloppen. Met de verzekering dat het moest kunnen en de dreiging dat eventueel de hele boel vervangen moet worden als het niet zo was, pakten we onze koffers weer, ruimden onze boel op, startten de wel schone maar redelijk wanordelijke RV en vertrokken door de rustige straten van een stad aan het werk.

De eerste drie uur heerlijk koel, daarna werd het wat warmer. Monster is niet per ongeluk aan zijn naam gekomen. Hij is groot, breed, hoog, hij slingert als een kameel. Best opletten met rijden dus, je neemt je voor het langzaam aan te doen. Dus voor je het weet rijd je lekker mee met de grote jongens, bekijk je de wereld van een hogere zitplaats, zodat ook voor mij de rit interessant bleef, al was het de derde keer dat ik dit stuk reed. Redelijk gestoofd kwamen we aan waar we vonden dat het genoeg was, na een lange file op het eind. Eerst een Night Camp bekeken. Dat zag er wat onguur uit, ik verstond ook niet de snauw van de tandeloze beheerster. Omgekeerd en verder. En nu sta ik, voor het eerst van mijn leven, met Monster en mijn reisgenootje, op een super-de-luxe KOA RV kamp. Het zwembad is zojuist gesloten. Om ons heen nieuwe, glanzende, grote en grotere RV’s met alles er op, er aan en er achter. De buren zitten op het schommelbankje. We werden vrolijk toegezwaaid toen we eindelijk verschenen na orde in de chaos te hebben geschapen. De zon zakt achter de horizon, de hemel kleurt van oranje naar nachtblauw. Verderop hoor je de snelweg. Dichtbij de AC’s van ons allen, en daarbovenuit een fluitende vogel.

Zie je wel, je moet gewoon niet bang zijn.