Half zeven, Beverly Hill Billies op de tv op mijn slaapkamer. De gastheer is net vertrokken in zijn 4WD Pickup truck, mij zijn stadsauto latend. Ik heb de man een keer eerder gezien, nu verlijf ik in zijn huis, heeft hij uitgelegd hoe de keuken werkt en heb ik de hele dag Houston voor me om boodschappen te doen en dingen te regelen. Hij verontschuldigde zich nog voor het feit dat deze tv de enige is zonder kabel en dat ik dus alleen lokale kanalen kan ontvangen. Veel religieus, kookprogramma’s, reclame voor alles wat het leven leuker of langer kan maken, ook Spaanstalig.

Met mijn landing op Houston gisteren verdubbelde ik het aantal staten waar ik ooit was, van 1 naar 2. De bedoeling is dat ik aan het eind van de reis toch minstens over de helft zit.

Ik heb een lokaal telefoon nummer en kan bellen. Nog niet gebeld worden, iets met de voicemail. Dus straks even terug naar de vriendelijke jongeman van Verizon, die zo genoot van mijn accent. Als ik die kan vinden tenminste. Het is hier een rustige buurt, met veel Grieks orthodoxe kerken en scholen, redelijk centraal. Half uurtje rijden met de taxichauffeur die 13 jaar geleden hiernaartoe kwam uit Ethiopië, in de hoop op een beter leven. Hij was blij een passagier te hebben die naar Houston kwam als toerist. De meesten komen hier voor de offshore business. En iemand die wel eens in zijn land geweest was, al was het maar een stop-over tussen Cairo en Juba. Gisteravond een super-Amerikaans moment, wachtend op mijn burger and fries in de Shake Shack, met uitzicht op Lincoln Street, waar Houston ladder 7 stond te wacht tot hij door kon rijden, terwijl in de hoek op tv een American Football Game te zien was. (Tex Tech/ Oklahoma voor wie het volgt).

Allemaal niet echt toeristisch tot nu toe. Maar wel erg Amerikaans, en daar gaat het om. Nu even zien of het mij lukt water gekookt te krijgen.