Ik leer hier iedere dag bij. Alle pijplijnen, alle verschillende disciplines, alles wat er komt kijken bij zo’n oefening: het is veel. Morgen Wargames, weer iets wat ik nooit gedaan heb. Vandaag verontrustte moeder, bange burgemeester, en de alomtegenwoordige Ms Sodeflod gespeeld, in een snel onrustiger wordend land. Verder veel overleg om vooruit te werken en de laatste knopen te ontwarren. En echt gedemonstreerd, om nog eens te proberen de vrede te bewaren. Met gezang, ballonnen en posters probeerde we de troepen te vermurwen. In een druilerige omgeving vol portacabins, stak hier en daar iemand het hoofd om de deur om te horen wat er aan de hand was. Ik vrees dat niets er voor kan zorgen op dit moment dat de troepen niet mijn arme land in zullen vallen. Het lijkt niet veel als ik het zo zeg, maar je bent er uren zoet mee voor het goed is. Vanmorgen geen tijd voor ontbijt, maar dat valt in het niet bij het hoofd van onze afdeling, die geen tijd heeft voor avondeten, samen met zijn assistent. De mannen maken makkelijk veertien uur of meer per dag. Daar steken die twaalf van ons bleek bij af.