Ik zit dus weer in een oefening, oplettend lezertje. Zoiets als twee maanden geleden, maar dan anders. Ander (denkbeeldig) land, ander korps, het EuroCorps dit keer en een andere standplaats: Straatsburg. Veel meer nationaliteiten nu dus ook en veel meer vlekken. En opvallend genoeg veel striktere veiligheidsregels. Die regels zijn in principe door heel Europa gelijk, maar worden verschillend geïnterpreteerd. Vandaag de dag doorgebracht met de voorbereidingen. Inklaren, pasjes en lunchbonnen in orde. Computers opstarten, en de hele middag briefings. Het heeft soms een komisch effect. Iedereen spreekt Engels, maar de mate waarin het voor ons allemaal te verstaan is hangt samen met de oorsprong en het talentalent van de spreker, en dat varieert nogal. Best veel schakelen, als je het ene moment iemand met een zwaar Duitse tongval volgt en het volgende moment een echte Spanjaard die zijn best doet, of een Franse Fransman. Dat gecombineerd met de vele, vele onbegrijpelijk afkortingen maakt het voor een nieuweling als ik soms lastig te volgen. Gelukkig snappen alle militairen het allemaal wel. Morgen de rollen verdelen en eens zien wat en wie en hoe we moeten spelen.

Straatsburg schijnt een mooie stad te zijn, we zitten hier vlakbij het oude historische centrum, maar ik heb er niets van gezien nog. Lange dagen, veel regen.

Misschien komt het volgende week nog goed en zie ik de kathedraal in het echt waarvan ik hier de verwijzingsbordjes overal tegenkom.