Het begint aardig te lopen, de eerste brieven zijn er uit, de eerste reacties zijn binnen, morgen wordt het nog echter, en overmorgen gaat het vol los.

Ons tentjes wordt steeds comfortabeler. Geleerd van de vorige keer dat er in het leger geen thee gedronken wordt. Bij de marine zegt men: thee is voor mietjes en bootsmannen, en kennelijk is dat bij het leger niet anders. Ik daarentegen wil zonder thee helemaal niet denken aan werk, dus alles zelf meegebracht dit keer, tot een handige watercontainer aan toe. Maar goed ook, want even naar een kraantje in de buurt zit er niet in. Ons onderkomen is een ruime vlekkentent, zonder sanitair. Inmiddels worden we populpair. Ten eerste willen wij als burgers ook zonder een camouflagejas achter ons tafeltje kunen werken, dus de temeraturen zijn menselijk. In onze grote witte buurtent daarentegen is warmstoken onbegonnen werk. Tel daar bij op een bak goede koffie (of thee) en een echte goudse stroopwafel en u begrijpt: wij van Grey Cell worden per uur geliefder. Nu is dat nog goed te doen, maar als de oefening straks echt vol draait zal het voor een gezellig praatje vaak te druk zijn.