Kwam ik in Irak nog wel eens wat natuur tegen, hier zou je dat zo gauw niet verwachten. Toch heb ik af en toe een ontmoeting met een vlinder of een mier. De enkele kakkerlak moeten we ook niet vergeten. Mieren worden ook hier als lastig ervaren, ze zijn van ienie mini tot fors. Vandaag op weg naar huis werd er een hagedis of zoiets gevangen door een jongetje. De zak werd dichtgedraaid op een manier waar ik niet veel goeds van verwachtte en een mevrouw riep dat het beest haraam (onrein, slecht) was. Toen ik dat ontkende kreeg ik hem in de handen gedrukt. Voor ik kon bedenken wat ik met dat grappige beest met opgerolde staart en een kuif op zijn kop zou doen, meldde de oorspronkelijke vanger zich weer, hij wilde hem toch graag terug. Maar even had ik dus een hagedis (ik vond hem meer op een kameleon lijken). Doen ze hier aan huisdieren? Nou en of. Overal lopen katten, of liggen ze dood langs de straat. Kleine magere beestjes met kort haar. De katten die in huis gehouden worden hebben langere haren en zijn te koop bij de dierenwinkels op de hoek van een straat die ik ook passeer op weg naar de metro, gelijk een stuk of drie. Niet alleen katten, maar ook nesten jonge honden bieden ze aan. Parkieten, kanaries en agaponissen, ara’s, duiven plus hun kooien en voer staan op de stoep. Voor wie iets aparts wil staan er ook nog een paar aapjes. De honden zijn eigenlijk een vreemd fenomeen in dit land, het hoort hier eigenlijk niet, een hond in huis te hebben. Ze worden dan ook vaak op het dak gehouden, hoorde ik, en sommigen laten ze niet uit, maar hebben een plek in huis waar ze kranten neerleggen. De badkamer bijvoorbeeld. Een paar weken terug zag ik een meisje met een jong katje op de arm de metro in gaan, het beestje goed beetpakkend bij een pootje zodat hij niet weg zou springen. Samen met die hagedissen en de heel grote libellen die je hier ziet vliegen dus best veel natuur in deze wereldstad.