De vliegen hier hebben een hekel aan kou, oplettend lezertje, dat delen ze met hun soortgenoten overal ter wereld. Dus nu de dagtemperaturen onder de 20 graden zijn gedoken, komen ze gezellig bij ons op kantoor zitten. Vooral mijn hoek is ’s morgens populair, omdat daar het zonnetje in staat. Ja, een vlieg weet heus wel waar het gezellig is. We proberen ze wanhopig buiten te houden, want ze gaan op je hoofd en je handen en je oren zitten. Vliegenmeppen is hard werken, maar ik word er al aardig goed in. Toch steeds nieuwe vliegen. Waar komen ze vandaan. Rondje kantoor en ja, daar zit dus nog steeds dat gat in het raam waar een router kabeltje door loopt. Onhandige manier van verbindingen trekken, vond ik. Maar volgens collega A was dat gebruik maken van een al aanwezig gat. Waar dat gat van kwam? Souvenir van de insurgence, toen het hier in 2007 vreselijk uit de hand liep. Leger en opstandelingen bevochten elkaar te vuur en te zwaard, en met de AK47. Bij een van die uitwisselingen stond dit gebouw zeker in de weg. Stray bullet, gelukkig zonder gevolgen voor aanwezigen, want het kantoor was op dat moment van de dag al leeg. Nu handig voor dat draadje, maar lastig voor de vliegen, dus heb ik het afgeplakt. Helpt voor geen meter, ze komen gewoon door de deur. Schoonmaker A kwam met een forse spuitbus en spoot er vrolijk op los. Ik ging even een rondje tot het stof gedaald was. Het heeft een uur geholpen daarna zaten ze er weer met zijn allen. A werd er wanhopig van, wat te doen tegen die vliegen? Collega’s wisten er wel wat op, paraderen met vliegenmepper bij de ingang van het gebouw en gewoon iedere vlieg zonder badge terug sturen. We hebben er hartelijk om gelachen, maar de vliegen, die hebben we dus nog. Zal wel maart zijn voordat dat weer is opgelost. Tegen die tijd ben ik echt dodelijk met zo’n mepper, neemt u dat maar van me aan.