Op een goede dag stond er een safe buiten het kantoor van de PSD-ers. Die had ergens binnengestaan maar niemand kon er in. Ooit had er iemand de code, maar die werkte niet meer voor ons en niemand wist nog wie het was of waar hij was gebleven. En de eigenschappen van safes is: als je de code niet kent kom je er moeilijk in. Dus de safe zou worden verwijderd door een speciaal bedrijf, want achter in de pickup was ook niet zo handig vond men. De safe was een ouderwets model wat je verwacht in een oude western, met een echte draaiknop. Puur mechanisch. Na een paar weken stond er een tweede exemplaar naast, zelfde verhaal, nieuwer model, maar ook onbinnendringbaar zonder de afwezige code. Weken gebeurde er niets. Toen ik van vakantie terugkwam: nog een safe er bij. Ze jongen kennelijk aan, die laatste lijkt vreselijk op zijn moeder.