Collega D heeft ook heelwat te lijden onder bureaucratie. Hij heeft een studiebeurs gekregen voor eenUniversiteit in de UK. Daar zijn ze al begonnen, maar D zat vandaag weer bij onsop kantoor, de wanhoop bijna nabij. Eerst moest hij zorgen voor een visum. Hetfeit dat iemand een studiebeurs geeft, betekent nog helemaal niet dat je hetland in mag. Er is een Britse Ambassade in Baghdad maar die geeft geen visa af voorgewone Irakezen. Dus D moets naar Syrië, met al zijn papieren. De ambassade daarnam zijn paspoort en als zijn diploma’s van Middelbare School en Universiteitin, (zijn Bachelors en Masters dus). Dat paspoort kreeg hij pas weer terug toenhij Syrië weer moest verlaten, D hoopte dus maar dat hij niet zou worden aangehoudenop straat. De originele diploma’s werden in een dossier gevoegd en naar deambassade in Amman gestuurd. Daar zijn ze nu nog. Het visum is rond en hetdossier houden ze zolang D in de UK is. Maar voor hij daar naartoe kan moet hijzorgen voor de originelen van zijn diploma’s. En die zijn: juist, in zijndossier in Amman (of zo). Nu loopt D dus departementen en ministeries af omervoor te zorgen dat iemand hem originele kopieën wil bezorgen van zijndiploma’s die hij nodig heeft om te gaan studeren in het land waar hij eenvisum voor heeft aangevraagd waarvoor men zijn diploma’s in nam. U bent er nog,oplettend lezertje? Er zijn meer mensen met het probleem van D, als hij op hetbewuste departement aankomt staat er een onafzienbare rij mensen te wachten. Deambtenaar van dienst denkt er niet over te delegeren, die doet alles zelf, inzijn tempo. Nummers van diploma’s noemen om te bespoedigen, vergeet het maar,dien maar een formulier in en kom morgen terug. De tijd verstrijkt, nog drieweken en D kan niet meer beginnen aan zijn studie waar hij die beurs voorheeft. Een leuke combinatie van Oosterse en Westerse bureaucratie. Om wanhopigvan te worden.