Is er leven na LGPIII, dat is de vraag die vele carrière expats hier bezighoudt. LGP III, het project waar ik hier aan meewerk, is halverwege zijn termijn en nu moet bekeken worden of het heeft voldaan, of opvolging nodig en nuttig is en in welke vorm dat zich zou moeten afspelen. De firma QED kwam dus langs om ons daarop te bevragen. Ineens waren ze er en ineens waren ze ook weer weg, zoals zo vaak hier. Mensen komen en gaan, en gedag zeggen doen we niet aan. Velen verwachten dat er geen opvolging komt, dat zou betekenen dat dit project eind van dit jaar wordt beëindigd. anderen denken dathet project doorgaat, maar zonder expats. Sommigen wachten het zelfs niet af en proberen zo snel mogelijk naar Afghanistan te komen, wie het eerst komt immersx85

Is het af? Nee? Komt het af? Wie zal het zeggen. Wie de moeite neemt de New York Times eens te bezoeken op het internet en daar de artikelen van het weblog At War er op naleest, zal zien dat er nog veel onaf is en dreigt te blijven. Je zult hier maar wonen, zeven jaar horen dat er iets groots wordt verricht en dan naast een water reinigingsproject  wonen dat niet af is. Ik noem maar een voorbeeldje van een paar honderd miljoen.

Volgens mij is nu wel duidelijk dat militair ingrijpen in deze staten niet zo gek veel goeds brengt, en zeker niet snel. Maar ook ben ik de vaste overtuiging toegedaan dat je moet afmaken wat je begint. Volhouden dus, en zorgen dat wat bereikt is behouden kan blijven. Voor die tijd mag je niet  weg. Kiezen op elkaar en doorgaan.