Gisteren kwam ineens de rate approval af. Komt er op neer dat iemand aan iemand anders toestemming heeft gegeven om op een bepaald budget geld voor mijn salaris uit te geven. Dat gaat de goede kant op. In het kielzog van die beslissing uiteraard weer nieuwe formulieren om in te vullen en terug te sturen. Kleur haar, naam van je moeder, wie te bellen in geval van nood, alles willen ze van je weten. Leuk detail: die formulieren zijn soms tweetalig. Na mijn tweede les Arabisch kan ik die letters lezen als ze niet te klein zijn (dan wordt het erg kriebelig). Zo kun je allerlei woorden extra leren. Ga ik werk van maken zodra de drukte van de oude baan voorbij is. Die cursudagen Arabisch waren prachtig. Nooit gedacht dat je zo snel een nieuwe taal met een nieuw schrift toegankelijk kunt krijgen. Niet dat ik al veel woorden weet, maar lezen met een goede uitspraak kan ik wel. De rest is stampen en oefenen. Gelukkig is het Arabisch een heel stricte taal, waar regels geen uitzonderingen hebben. Kom daar eens om in het Nederlands, daar zijn de uitzonderingen haast de regel. Moeilijk te leren voor nieuwkomers, weet ik van mijn 10 jaar lesgeven aan het AZC.

Benieuwd wat er morgen weer gaat gebeuren en wanneer ik uiteindelijk klaar ben voor de vlucht naar Irak.