Maar helaas, het houdt wel op natuurlijk. Dus donderdag de laatste duikdag. We doen nog een keer Lighthouse, en na weer een luie lunch aan de boulevard gaat het naar Islands, met een ander profiel dit keer.

Er ontbreekt niet veel op het lijstje ‘wat willen we zien onderwater’. Maar toch ben ik blij als ik een octopus vind, rustig op zijn koraalrots na 17 minuten. 20 Minuten later en tien meter hoger vind ik een flinke murene, een heel volwassen exemplaar; we blijven even hangen om te zien waar zijn staart zit, tussen het koraal. L gebaart dat ons lijstje nu bijna afgestreept is, we zoeken allen nog een keer de schildpad. Die zit vandaag elders, maar wel vinden we een frogfish. We hadden het er nog over gehad: L kende ze alleen uit boekjes. Ze zien er grappig uit, het zijn moordmachines. En verdomd, we maken het mee dat er ergens een vrij rondzwemt, om zich daarna te vestigen op de camera van een duikgroep voor ons. De duikster in kwestie weet even niet wat ze ermee aan moet, hij blijft hardnekkig zitten. Dan zwemt ze naar een rode spons, waar hij gezien zijn fel oranje kleur ook vandaan komt en houdt de camera zo dichtbij dat de frogfish de boodschap snapt en de overstap waagt. Alle duikers in de buurt blij, L doet een rondedansje en ik krijg een box.

De tweede duik, de laatste die dag, brengt ook de schildad niet, hoe we ook alle plekken afgaan waar hij zich normaal lekker voelt. Ook met vakantie wellicht, of op de vlucht voor het warme water. Na weer 75 minuten natte oren is niet alleen mijn persluchttank bijna leeg, mijn eigen tankje vindt het ook genoeg. We laden de boel nog een keer op de pick-up, ik spoel mijn spullen en zet ze te drogen.

Als afsluiting van de dertig lange duiken die we samen maakten, nodigt L mij uit op pizza in het restaurant van zijn vader. Rond zonsondergang, de mooiste tijd van de dag. Hier heeft hij jaren gewoond en rolde hij als kind zomers zo uit zijn bed het water in. Hij kent iedere stek, elk koraal, is verknocht aan dit stadje waar hij bijna iedereen kent.

Als ik terugkom, belooft hij, is hij er ook. Dan vinden we vast die schildpad nog.