De duikers zijn terug, de lunch is achter de rug. We zijn hier met totaal zeven gasten. Een kwartiertje in het zwembad om af te koelen. De oren blijven droog. Sommigen wagen zich in de middagzon, zelf zoek ik een schaduwplekje. Er wordt wat gelezen, men sorteert foto’s en deelt de mooiste of meest bijzondere vondsten. De kolibrie heeft zich vandaag twee maal getoond. Weliswaar niet drinkend van een bloem, maar hij telt. Vanuit een hoge boom komt langzaam een hagedis naar beneden. Aan een rieten dak hangt een bijzondere dikke mot. De zwaluwen vliegen met hun blauwe buikjes laag over het zwembad en nemen een slokje onderweg. Dan verzamelen ze zich in een dode boom in de bosrand rond het resort. Allerlei vogelgeluiden, laten zien doen ze zich niet. Alleen wat kleine duifjes vliegen over. Dan verdwijnen plotseling ook de zwaluwen. Onze wereld is klein. Aan de ene kant het bos, dan nog een stukje zee. Boven ons twintig tinten blauwgrijs van de wolken die alvast de regen verzamelen voor de volgende bui. Alleen nog af en toe zachte stemmen van mensen die rondom aan het werk zijn. Op dit stukje van de wereld heerst even volmaakte vrede.