Dit is een zeer internationale oefening, oplettend lezertje. Het Eurocorps heeft veel deelnemende landen en nog een paar gasten. Met de Bulgaar in een tentje waar ik eergisteren langs ging heb ik ze helemaal compleet. Sommige pakken herken je makkelijker dan anderen. De Amerikanen en Canadezen haal je er zo tussen uit en ook de Duitsers herken ik. De rest lijkt erg op elkaar, daar moet je dan even goed op letten. Maar wie je er altijd en overal uit haalt zijn de Belgen. Grote vlekken, vrolijke kleuren. Veel geel en oranjebruin. Als je goed op let daartussen kleine witte golfjes. Ik vroeg een kenner welk landschap nu leek op zo’n kleurig patroon met witte golfjes. Geen een landschap, was het antwoord. Het ontwerp patroon had geen witte golfjes maar bij de drukker is er iets verschoven. Voor men er achter kwam dat het niet goed was gegaan was er al zo veel van in productie dat vervangen te duur zou zijn. Dus sindsdien is dit het officiële vlekkenpak van de Belgen. Voordat u gaat lachen, er zijn ook pakken met witte spikkels, dat moet dan voor ergens in een land in lichte sneeuw zijn. Dus ach, dan kan dit ook wel. Voordeel voor mij is dat dit de enige aanwezigen zijn die Nederlands spreken, en iedere keer blij verrast kijken als we ze in die taal aanspreken. Verder is het hier soms een hoog Fawlty Towers gehalte door de vele accenten. Vanmiddag ging het nog maar net goed bij een gesprek waar we heen en weer bleven bellen omdat er telkens een telefoon nummer niet klopte of iemand afwezig was. De man die ik uiteindelijk aan de telefoon kreeg had zo’n zwaar accent, dat zo veel af week van degene die ik zocht, dat ik bij het eerste woord al wist dat ik de verkeerde aan de lijn had. Dan niet in lachen uitbarsten is na een lange dag niet altijd eenvoudig.