Zo maar ineens barstte het voorjaar hier los, oplettend lezertje. De wereld zag er gelijk anders uit. De plassen verdwenen als sneeuw voor de zon, de modder droogde weer op. De mannen in de witte tent liepen weer met opgerolde mouwen rond, en buiten de tentjes met open deuren hield men koffiepauze in het zonnetje. Een rustige dag, met heel nuttige uitwisselingen van kennis. Weer veel geleerd. Situatie rapportje gemaakt voor een net echt New York, wat dan morgenochtend hier de ronde doet. Zoveel mogelijk informatie ingewonnen voor twee bijeenkomsten die overmorgen gepland zijn. En als je dan toch in de buurt bent geef je nog een interviewtje voor de tv en de lokale radio. Radio is leuker, dan zie je jezelf tenminste niet. Alles voor de klant.

Tot overmaat van vreugde mochten we een uurtje eerder weg. Tijd genoeg dus om nog even van Straatsburg bij avond te genieten. Overal mensen op terrassen, aan het diner of een drankje. Rondje kathedraal gelopen, een groot rood monster. De gebouwen zijn hier of van rode natuursteen, of van Fachwerk, of gesaust in zachte kleuren. Om helemaal de toerist uit te hangen met een boot over de rivier om de binnenstand heen, tot het Europees parlement en weer terug.

Daarna nog even onder de plataan aan de oever van de rivier een Tarte Flambee, het lokale gerecht. Overal nog mensen buiten, jongelui op de oevers met gitaren, zacht pratend en lachend, geen zuchtje wind. Alle bomen in blad, en waar zo snel al die bloemen van daan zijn gekomen, tijdens al die regen? Morgen hopelijk weer zo’n dag.