Ik zei al, oplettend lezertje, dat het hier ritselt van de generaals. Maar generaals zijn er in soorten. Vandaag kwam  de generaals der generaals langs, de commandant van Eurocorps, COMEC. Dan gaat er wat rimpelen als zo’n bezoek aangekondigd wordt. Want zo maar binnen lopen, dat gebeurt nu ook weer niet. Eerst een paar man die komen zeggen dat hij in de buurt is en mogelijk langskomt. Dan is dat nog niet zeker. De baas van onze tent was niet blij. Wij, zowel burgers als militairen begrepen dat van ons verwacht werd zo fris en actief mogelijk uit onze ogen te kijken. Na vijf minuten het bericht, hij komt echt binnen. Baas nog minder blij. Deze generaal is geen loper. In alle jaren dat onze tent baas hier werkt, heeft hij hem twee maal ontmoet. Zo’n generaal dus. Er werd na binnekomst verslag uitgebracht, er werden handen geschud en een paar mensen werd hun achtergrond gevraagd, vooral ons burgers natuurlijk, de rest kon hij wel bedenken uiteraard. U begrijpt, onze neuzen krulden van trots dat we dit nog mee mochten maken. Na vertrek haalde iedereen opgelucht adem en gingen we door met waar we mee bezig waren.

De generaal had trouwens geen beste dag uitgezocht voor zijn bezoek, het heeft de hele dag geregend. Het gras rond de tentjes begint er onder te lijden en sommige van de handige plastic tegels die de stoepen vormen beginnen te drijven in de plassen. De eerste bartsjes beginnen hier en daar te verschijnen, een week in de oefeneing. De grote tent is nu zo koud dat de mannen hun mutsen op hebben en jassen aanhouden. Dan nog komt men zich af en toe bij ons warmen, voor die paar die kunnen komen. Maar ook in onze goed verwarmde tent is er een die spierpijn krijgt van de kou.

Verder slaat iedereen zich er dapper doorheen en maakt er het beste van. Nog vier dagen oefening te gaan en een dag oprollen. We zijn op de helft.