Een goede thuiskomst, oplettend lezertje, vandaag. Zus en zwager op Schiphol, mooi boeket van de buren op tafel en huis in orde. Tot je koffers leegt haalt, dan is het gelijk weer chaos. Maar bij het openen van mijn laptop verontrustende berichten uit Cairo. Waar het leek uit te draaien op een leegbloeden van de revolutie, door nietsdoen van de kant van de regering, werd gisteravond de rust verbroken. Aanvallen op de sit in voor het kabinet liepen uit op straatgevechten in Kasr el Ain. Dus nu zoek ik het net af naar filmpjes en foto’s. Zit daar iemand bij die ik ken? Een Mohammed liet zich horen. Was slachtoffer van de voedselvergiftiging, ziekenhuis in de moskee in, en nu weer in orde. En thuis, kennelijk, waardoor gespaard voor de aanvallen bij de sit-in. Beelden van militairen die inslaan op oudere vrouwen, met en zonder niqaab, inslaan op jonge vrouwen, inslaan op mannen die vrouwen proberen te beschermen. Beelden van mannen in burger naast die militairen, die van het dak af stenen gooien. Beelden van militairen die obscene gebaren maken vanaf de gebouwen naar de activisten. We zijn weer terug bij af, ook deze regering gaat het niet doen. De nieuwe minister van BZ heeft zijn belofte niet te schieten op activisten al verbroken, minder dan een week na uitspreken. Maar veel zwaarder nu om naar te kijken, omdat deze mensen nu een naam hebben en een verhaal.