Mezelf het plezier gedaan nog een stuk Islamitisch Cairo te bezoeken. De laatste weken is het sightseeing er helemaal bij ingeschoten. Nu weer ouderwets zwerven door de straten. De Sultan Hassan en de Rifka Moskee bezocht, de een zevenhonderd, de ander honderd jaar oud. Vooral die eerste is prachtig, de tweede is meer een echo, maar heeft weer wel de Koningen van Egypte en de Sjah van Iran in huis. Daarna door de rode straat gelopen, met gewone huizen, gewone mensen, en af en toe een eeuwenoud optrekje. Bij de Bab Zuweila een tameia sandwich gegeten. Een half broodje gevuld met patatjes, falafal, tahine saus en als je wilt nog sla en tomaat. Kost niks. Volgens mij hebben ze de chips hier trouwens uitgevonden, ze worden hier vers gefrituurd op straat of voorverpakt (Leis) verkocht, en bij het diner geserveerd in restaurants van naam en in de woestijn. Bij de laatste moskee die ik bezocht het dak op gegaan en mezelf getrakteerd op een prachtig panorama van Cairo in het licht van een gouden ondergaande zon.

Ik heb mezelf beloofd terug te komen hier, en alles wat ik nog niet zag te bezoeken. Maar tot het zover is, was dit mijn afscheid van deze prachtige wijk. Morgen is het honderd jaar geleden dat de Nobelprijswinnaar Nagieb Mahfoez geboren werd. Volgens mij zag ik hem ergens in Muizzi straat een hoek om gaan, tussen de mensen waarover hij schreef. De foto hierboven is dus niet de moskee, het is alleen de koepel van de moskee, die 40 meter boven de straat uittorent.