Een aantal mailtjes verstuurd en een blogje plus Tweet geschreven in een poging hulp te krijgen voor oogslachtoffers van de revolutie. Op vier mailtjes zelfs geen antwoord, dus die hulp zal niet komen. Europa is druk met de crisis en kijkt ondertussen naar de volgende. Iran haalt het nieuws en Syrië haalt het ook nog, door het hoge aantal slachtoffers. Maar als er niet direct gestorven wordt, als er geen aansprekende uitslagen te verslaan zijn, dan is onze interesse in de Arabische lente bekoeld. Jammer voor de slachtoffers, maar wij kijken niet eens meer toe.

Vanmiddag weer een telefoontje met een vraag om hulp, nu voor een koptische gemeenschap ergens in opper-Egypte. Of ik iets kon doen. Indachtig mijn vruchteloze pogingen hierboven, me gewend tot een lokale weldoener. Misschien werkt dat wel.