Ze staan hier zo maar op straat, oplettend lezertje: oude auto’s. Niet die van een jaar of twintig, die zijn er ook voldoende. Maar die echte klassieke. Ik zag er ergens twee te koop staan. Ik zag er ergens een zo maar geparkeerd onder de bomen, tegenover de flat waar hij bij hoorde. Deze zwarte stond op de stoep voor een kantoor van een juweliersketen, een soort uithangbord. Bang voor de regen hoef je hier niet te zijn, en roesten doen ze misschien ook net erg, er wordt hier zelden gestrooid tegen gladheid. Zo erg als in Cuba is het niet, men kan importeren wat men wil, en dat gebeurt dan ook. Maar deze Packard, ik vind hem prachtig.