Net op het moment dat ik mijn laptop op het Internet had aangesloten en mijn blogje klaar was om op te laden, was de accu leeg. Aansluiten van mijn Hollandse stekker kon niet en de omvormer zit in mijn badkamer in Basrah voor mijn elektrische tandenborstel. Dus u en ik hadden pech, oplettend lezertje. Heb je wat te melden, kun je het web niet op. Ontbeten met verse vijgen in het Intercontinental, koffers in de taxi en ruim op tijd weer op het vliegveld. De dadels die ik heb meegekregen zorgen voor zoveel overgewicht dat mijn handkoffertje moet worden ingecheckt en betaald. De dadel wordt duur betaald.  Tijdens het wachten gekeken naar de mensen uit oost en west. Van spaghettibandjes en korte broek tot tulband en Niqaab, het loopt hier allemaal ontspannen door elkaar. Mijn Ipod doet goede dienst, met een kopje thee het journaal van de afgelopen week bekeken, dan ben ik weer bij. In het vliegtuig naar On the Waterfront gekeken (nog steeds een goede film) en Ghostwriter. Interessante, goed gebrachte thriller, met een slecht eind voor de verandering. Voor je het weet hang je boven Amsterdam en zie je de Tall Ships op het IJ. De producente van ZomerNachten zou me opwachten, maar Joga is nergens te bekennen. Wat nu, met een lege laptop (waar het telefoonnummer in zit) en een mobieltje dat alleen in het Midden Oosten te gebruiken is. Gelukkig heeft het TU Delft een ontvangstbalie voor studenten, en die lenen mij prik. Met mijn laatste 50 cent op mijn pinpas bel ik Joga, die net uit de trein komt. Waren we het tijdverschil vergeten, dus ik kwam een uur vroeger aan dan we dachten. Kennisgemaakt in het echt, gekletst onder het genot van een kop thee met chocoladetaart en dan naar de autoverhuur. Allemaal goed gegaan en in een paar minuten rijd ik weer op de snelweg in een klein zwart autootje. Overal vlakke groene velden, groene bomen, wolkenluchten en frisse wind. Voor je het weet sta je weer op je eigen oprit. Onderweg gekeken met de ogen van mijn collega’s uit Irak: daar staan die windmolens waar ze zo veel belangstelling voor hebben, de oude en de nieuwe, hé er bloeien hier weer bloemen in ons dorp, zantedeschia’s dit keer, dat verlengt het seizoen met kleur op de velden.

Een leeg huis, een volle tuin (ik had een tuin zonder gras, maar nu groeit het er volop) en een zusje dat blij is dat ze meer weer ziet. De week thuis kan beginnen.