Al een paar maal kreeg ik de vraag: zijn daar nog een beetje aardige, leuke, interessante mensen waar je werkt? Het antwoord is: ja! In ieder geval zijn het allemaal mensen die niet bang zijn verder dan het gebaande pad te gaan, te werken onder omstandigheden die anderen ongeschikt of ongewenst vinden. Mensen die geleerd hebben op zichzelf aangewezen te zijn, zich  snel aan te passen, in een groep te kunnen functioneren. Velen met jarenlange ervaring in vele buitenlanden. Ook opvallend veel met een verleden in het (Amerikaanse) leger, zo ver terug als in Vietnam, zo dichtbij als Desert Shield. En allemaal een verhaal. Ze komen overal vandaan: Amerika uiteraard, maar ook Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland, Australië, Groot-Brittannië, Guyana, Colombia, Montenegro, Denemarken, India Egypte en Irak. Ze spreken met elkaar Engels (Amerikaans) en met al die accenten is dat soms nog lastig te volgen. Mensen die er op gericht zijn hun bestaan in deze omstandigheden prettig te maken, dus die snel aansluiting zoeken en aanbieden. Vrienden voor het leven, in ieder geval zo lang je bij elkaar gestationeerd bent. Ze weten wat er op de wereld te koop is. Vaak hoog opgeleid, accountants, juristen, bestuurskundigen. Ze hebben iets te bieden aan het land waar ze zitten in de meeste gevallen, ook al zijn er ongetwijfeld bij die hier zitten voor het geld.

Maar al met al zit ik hier met een (steeds wisselende) groep mensen waar je het mee uit kunt houden. We treffen elkaar tijdens de maaltijden, af en toe bij het werk, en een stukje van de avond. En als je wilt kun je op jezelf zijn en leven als een kluizenaar buiten kantooruren. Vrijheid, blijheid hier achter het prikkeldraad.