Vaak wordt mij gevraagd: je reist alleen? Met opgetrokken wenkbrauwen en veel verbazing. Mijn antwoord is dan dat er nog 300 mensen in het vliegtuig zaten, maar dat stelt lang niet iedereen gerust.

Voor diegenen die denken dat het eng, gevaarlijk of zielig is:
Iedereen in het duikcentrum weet wie ik ben, zelfs de manager die een weekje ziek thuis was had van me gehoord. Iedere chauffeur, schoonmaker, baliemedewerker vraagt me hoe mijn dag is of was, en wenst me goedemorgen. Ik duik vaak alleen met mijn gids Loeay, wat heel erg relaxed is, maar af en toe ook met anderen, en dat zijn altijd leuke ontmoetingen. Vandaag een echtpaar uit Canada, gisteren en eergisteren was het een Schotse familie, waarvan de dochter haar introductieduik deed. Ze beloofden de foto’s te mailen die de echtgenoot, de enige die echt dook, maakte.

In het hotel staan aardige mensen bij de deur die je goedenavond wensen. De Lifeguard bij het zwembad is supervriendelijk. Omdat ik alleen ben, reis ik mee met het personeel soms, als we toch allemaal dezelfde kant op moeten, naar huis of hotel.

Vandaag was mijn plan nog even naar het zwembad te gaan en daar de zonsondergang te genieten. Het zwembad gaat dicht als het restaurant opengaat. Dus mensen die het zwembad uitklimmen. Waar zij gezellig met zijn vijven rondhingen, of hun kleine zoontje zwemles gaven. De eerste gretige gasten komen aan bij het restaurant, de laatste strandgangers leveren hun handdoek in. Zodra de mensen weg zijn, komen de palmduifjes en de hotelkat van het zwembadwater drinken.
Lach een keer tegen een klein kind hier en je hebt er een vriendje bij. Hamed, het zoontje van een van de chauffeurs, vindt het nu zijn taak suiker in mijn thee te roeren tussen twee duiken in, en te zorgen dat de bediening mijn bestelling opneemt. In ruil kocht ik twee van zijn armbandjes, gemaakt door zijn moeder. Het wordt vast een heel handige zakenman ooit. Nu wachtte hij af tot wij uitgedoken waren, zodat hij met de duikbril van de gids, die hem nog lang niet past, onder water kon kijken.

Onder water hadden we heerlijk rustige duiken, bij Caves, met grotjes, een duik waarop ik de reuzemurene vond, naast wat leuke boxvisjes en de gids voor ons een garnaal van 5 mm vond. Bij Golden Blocks bleven we ondiep, mijn duikgenoten gaan vannacht de berg op naar het Sint Catharina klooster. Loeay vond de sneewvlokmurene. Rustig duiken geeft veel tijd het kleine grut goed te bekijken. Toen we op de twee meter kwamen zagen we de beentjes van de zwemmers.

Wie hier niet kan zwemmen krijgt een zwemvest, men laat ze elkaar bij de schouders pakken, de voorste krijgt een reddingsring om vast te houden en zo gaan als een treintje het water door. Niet al te best voor de duikplekken. Wie dat te nat vindt, kan een ritje met een kameel maken, of met een quad de vallei in gaan. En dat doen ze rustig op de middag. Het is hier een koele 35 graden. Kom er eens om in Rome.

Kortom, ik stap alleen mijn deur uit als ik op reis ga, maar alleen op reis ben ik zelden.