De beste wensen voor een mooi en mobiel 2026, dat het bij de NS maar mag lopen als een trein. Nog goede voornemens, inzake NS? Vast wel. Ik heb er, tegen mijn gewoonte in, recent een gemaakt voor 2026.

Even een idee wie ik ben: een zeventigjarige vrouw, met een Flex-abonnement, die regelmatig vanwege het milieu de trein neemt. Niet altijd sneller, zeker niet altijd voordeliger, maar het milieu mag wat kosten. Een maal per jaar ga ik ergens aan de andere kant van de wereld duiken. Ook dan neem ik het OV tussen Den Helder Zuid en Schiphol. Met een koffer van 23 kilo, een carry-on van net iets te zwaar en mijn backpack voor de zaken die in het vliegtuig nodig zijn. U kent dat wel, gesjouw.

Om uw plannen voor NS te helpen deel ik hier graag mijn ervaringen en observaties van afgelopen zondag 28 december, na een tweedaagse terugreis vanuit Anilao, Luzon, Filippijnen. 47 Duiken gemaakt, wat veel is. Niet om op te scheppen, maar dat u hier te maken heeft met een actieve vrouw die wel wat gewend is.

Ik daag u uit te doen wat ik gedaan heb afgelopen zondag, als soloreiziger. Niet een jongere collega op pad sturen, u bent veel jonger dan ik, het gaat u ook zeker lukken. Tweede klas kan, maar hoeft niet per se. Verschil zal het niet maken.

Mijn terugreis

Aangekomen bij de roltrap naar perron 3 op Schiphol: inchecken. Waar is het paaltje? Niet waar ik het verwacht. Even zoeken, ah, achterkant van de roltrap, met de achterkant naar mij toe. Voor een nieuwkomer niet te herkennen. Koffer maar even laten staan, om de trein niet te missen. Gelukt. Tref je een sprinter, dan trek je je koffers zo het balkon op. Tref je een IC dan moet je nog twee treden op, Gelukkig zijn er vaak mensen die nog een handje toesteken om de koffers het balkon op te krijgen, veel tijd is er niet. 

Tot Sloterdijk is niet lang, zo’n klapstoeltje kan best. Wel jammer dat onze perrons en onze treinen zo stoffig zijn en door graffiti er vaak verwaarloosd uitzien. Als eerste kennismaking met Nederland geen reclame. Ik begrijp heel goed dat die glimmende perrons, lightrails en vliegveldtoiletten in Doha, Djakarta, Singapore enzovoort, mogelijk zijn door laagbetaalde buitenlandse arbeidskrachten, maar toch.

Op Sloterdijk aangekomen op zoek naar de lift, waar in mijn geval wat andere reizigers mij voor waren, dus even wachten, de kleine lift is snel vol met al die bagage. Gelukkig was er tijd, met mijn koffers lift in, lift uit, door het poortje uitchecken, ook nog een handigheid met bagage. Naar perron 3 weer inchecken, daar is rechts een breder poortje, heerlijk. 

En dan sta je bovenaan een stenen brede trap, met je koffers. Die van mij zijn van een merk dat reclame maakt met valbestendige wieltjes, dat is maar goed ook. Ik moet de koffer per tree achter me aan slepen, een trap af met 23 kg in de ene en een carry-on in de andere hand gaat mij niet lukken. Lawaai maakt het wel. Gelukkig was er een dame die mij hielp met de carry-on. Wellicht lukt het u (nog) wel, zo’n koffer gewoon vrolijk al die treden af te tillen.

Vanwege een tussenstop om een jarige vriendin te bezoeken, stond ik in Alkmaar aan het eind van de middag op het perron te wachten op de trein naar Den Helder Zuid. Gelukkig was er op dit perron een ouderwetse wachtkamer, droog en uit de wind en iets warmer dan buiten. De deur open krijgen en je koffer naar binnen duwen was ook nog lastig. Maar gelukt.

Op tijd stond ik klaar om in te stappen, gelukkig toevallig net bij een deur met een fietsenbalkon. Handig, dacht ik, daar zijn echte stoelen en is veel ruimte voor je koffers. Helaas stond er een al wat ruim geparkeerde fiets en wilde er nog twee fietsers bij.

Ik zat toen al op een klapstoeltje. Er was wat gedoe om alles te laten passen. De hoofdconductrice die kwam kijken, had haar dag niet. Meestal tref ik heel aardige en beleefde conducteurs. Maar deze mevrouw sprak mij niet aan, maar de fietseigenaren: “Fietsen hebben voorrang, die mevrouw moet daar weg met die koffers”. Ik ging verzitten, maar kennelijk nog niet ver genoeg weg, dus ik kreeg dat nog een keer te horen, “Die mevrouw moet daar weg met die koffers.” Met enige medewerking van alle reizigers lukte het om alles te parkeren. De bewuste conductrice heb ik verder niet meer gezien. Maar goed ook, er zijn weinig zaken onbeschofter dan mensen niet rechtstreeks aan te spreken maar het via een ander te doen. De fietsers, erg aardige mensen, waren ook verbaasd: “Dat had toch zo niet gehoeven? 

Dat er in Den Helder Zuid in het weekend geen aansluitende bus is naar Julianadorp, kan u niet kwalijk worden genomen, maar OV zou moeten aansluiten. U kent vast wel iemand bij Connexxion (de naam draagt het in zich). Ik heb gelukkig een aardig zusje, dat even stopte met koken om mij voor onderkoeling te behoeden en met een warme auto mij op kwam halen.

Wat suggesties voor verbetering:

Maak die paaltjes van alle kanten herkenbaar, ook voor nieuwkomers. Zet ze daar waar je ze zou verwachten. Niet ergens naast of achter, maar gewoon op de logische plek voor de gemiddelde Schipholreiziger.

Die treinen glimmend houden: Praat eens met een reïntegratie-project, of mensen die taakstraffen uitdelen. Best een passend klusje voor de jongens die de trein zo fraai voorzagen van coupébrede kerstversiering met dichtgeschilderde ramen. Of andere dwarsreizigers. Geef ze een bezem, een grijper en vuilniszak. Laat ze graffiti verwijderen, ook in de toiletten.

Denk eens over een nodige aanpassing van veelgebruikte perrons, zoals dus perron 3 en 4 op Sloterdijk. Geen lift, geen roltrap, en dat op een station waar veel mensen vanaf Schiphol verder reizen.

Dat met die wachtkamers komt vast goed. Je kunt immers niet alles tegelijk.

Aangeven waar die fietsbalkons zijn, dat moet met de huidige techniek ook lukken, via datzelfde bord met die kerstman en rendierslee bijvoorbeeld (grappig, inderdaad).

Maar de medewerkers leren dat je de reiziger waar je wat van wil, direct hoort aan te spreken, bij voorkeur vriendelijk, maar in ieder geval beleefd, dat kan eigenlijk vandaag al.

O ja, mijn voornemen: ik ga bij een volgende duikvakantie niet meer per OV. Ik bespaar me die laatste treurige halve dag ellende voortaan en neem een Schiphol taxi. Niet duurzaam, wel fijn.

Ik hoor graag hoe u het vergaan is met die proefrit. Een fijne jaarwisseling en succes! (en vertil u niet aan die koffers).

Linda Rose Smit