De stroom stond eindelijk een duik op Kirby’s Rock toe, twee keer zelfs: een keer linksom, een keer rechtsom (want toch best veel stroom nog).

De eerste vondst is een bokserkrab, die ergens twee kleine anemonen vandaan tovert die hij in zijn klauwtjes draagt. Ik zag ze nog niet veel. Een blue ribbon eel. een crèmekleurige leaf fish. Een prachtig langgestrekte zwartgerande crèmekleurige nudi, en later nog drie zulke nudies, die in een groepje voor nageslacht aan het zorgen waren. Ze zijn hermafrodiet, dus dat gaat altijd goed. Een wand met duizenden kleine knalgele zeekomkommertjes. Een giant murray, verschillende leuke garnalen, en bij de safety stop kwam er een niet al te grote hawkbill voorbij. U zult mij op mijn woord moeten geloven, de camera had iets anders aan zijn hoofd.

Gelukkig deed de camera van de Singaporese Susi het wel (hoewel zonder lamp) zodat zij zichzelf in alle standen kon laten vastleggen door de gids. Hij zou haar morgen gaan vertellen dat het slimmer is niet rechtop in het water te hangen als je laag over het rif gaat. Dat is meer iets voor bij een wand. 

Waar je tegenwoordig ook veel plaatjes ziet, is op de mensen zelf. Duikers niet uitgezonderd. De draak en de tijger op de rug van gianni noemde ik al. Maar er komt werkelijk van alles voorbij. Tribals, slangen, damesportretten, en als dat niet genoeg is kan er altijd nog ergens een stud of een ringetje door. Onderwater hebben we gelukkig bijna allemaal een full body neopreen aan. Ook daar kun je zo modegevoelig zijn als je wil. Je kunt alles van één merk kopen, en dan overal de zelfde kleurtjes hebben, roze, oranje, geel. Met bijpassende vinnen uiteraard.

Gids Ronie heeft goed gezien dat er een gat in de markt is. Hij pimpt je vinnen. Voor honderd dollar, als ik het wel heb, kun je ieder onderwaterdier op je vinnen laten zetten, full color, zwart wit, de klant is koning. Hij doet dat heel goed, naar foto’s of naar een voorbeeld van het internet. De gidsen maken ook gebruik van zijn diensten, dan zijn ze onder water makkelijk te herkennen. Soms met zo’n dier, soms hun naam in sierlijke letters. Handig, want als je lang hier bent, wisselt het nog al eens. Ik ben aan gids drie toe inmiddels. Ze zijn gelukkig allemaal goed en ook allemaal aardig.

De middagduik brengt veel stroom, ik duik alleen met mijn gids, de andere groep is met zijn drieën, en ze komen wat chagrijnig boven; Te veel stroom, te weinig gevonden. Die stroom klopt, ik klauw me met mijn pointer er tegenin, zo dicht mogelijk over het zand. Romnick vindt om de haverklap wel een krabje of garnaal maar we zoeken ook groter spul. Het lukt hem het zeepaardje te ontdekken, dat zich met zijn staart stevig aan een zeepen vasthoudt, om niet weg te waaien. De lion fish wapperen de fraaie vinnen haast van het lijf. Op de dijk bij windkrct 9, stel je dat er maar bij voor. Dan wijst Romnick een flink grote platte slak aan, met oranje randjes overal en oranje knopjes aan zijn sprieten. Maar dan zie ik toch nog meer sprietjes en nog ergens een randje. Twee armini’s (duckduckgo maar even) liggen te schuilen onder het zand, de derde is op weg daarheen. Dan ben ik al helemaal bij, de stroom neem ik eerst voor lief, daarna neemt hij af. Ik vind nog een zeer jonge puffervis, het ziet er uit als een heel klein aardappeltje. Ik zie eindelijk weer een paar schelpen lopen, een soort of vier. En dan tamelijk aan het eind komt de wonderpus zijn opwachting maken. Mijn kamer heet ook zo, dus passend. Hij (of zij, lastig te zeggen) doet pogingen mijn camera binnen te gaan, wat het filmen wat lastig maakt. Mijn dag is al weer drie keer helemaal goed.

De avondduik, met zijn vele krabbeltjes, garnaaltjes, een mooi gestreepte puffervis en ergens in een holletje zijn jonkie, de ladybug in de blauwe turnicate, de geel-zwarte krabbetjes in de prachtig rode veerster, die zo fraai naast een fuchsia exemplaar ligt, hoe doen ze het toch.

Mocht u nog een nieuwe passie zoeken: ga duiken.

En dan was dit keer de maaltijd ook nog heel erg naar mijn zin. De helft krijg ik op, morgen tijdens de lunch de rest. Wat een goed idee! En nu op mijn kamertje de boel een beetje gesorteerd, de foto’s overgezet, terwijl het dorp weer uit volle borst juicht bij een doelpunt van het eigen team. Op het betonnen veldje aan het strand kunnen ze niet blijer zijn dan ik.