Verveelt het u al, oplettend lezertje? Mij nog helemaal niet, terwijl het aftellen is begonnen. Na vandaag nog maar vier duikdagen. Lukt het nog een keer een Black Water Dive te maken? De boot is inmiddels gewisseld, er worden nieuwe combi’s gemaakt, gebaseerd op Air of Nitrox, wel of geen groooote camera, etc. De Canadezen vertrokken vanmorgen. Er zitten nu twee Zwitsers, een Singaporese, een Texaan en die enkele Hollander bij elkaar.

Vanmorgen was het krioelen bij Dair Laut, met vier volle boten. Maar daar trok de rode frogfish zich niets van aan en de grote platworm liet het ook koud.

De nachtduik was wellicht de beste tot nu toe. De oscilated poisonous octopus had een bijzonder optreden. Er bleef een heremiet stilzitten, hij droeg dan ook wel een zeer ruim bemeten schelp mee. Er zaten wat mooie garnalen hier en daar. We kwamen een flinke witte paling tegen. Wat ik echter nog steeds miste, was een flink grote rondrennende krab, en qua wandelende schelpen was het ook nog niet veel. Ik had het nog niet gedacht of er schoof een boxkrab in beeld. Een glad effen exemplaar, hij lijkt nog niet erg op de soorten in het boek, meer op Darth Vader. maar blij waren we wel met hem, zo aan het eind van de duik.

Inmiddels begin ik door de bladzijden van mijn logboek te raken, en ik kocht al batterijtjes om vandaag mijn behuizing aan de gang te houden. De 50 uur zijn allang voorbij. En je wil niet midden in een duik geen foto’s meer kunnen maken. Al lastig genoeg dat mijn fotolamp het net geen twee duiken volhoudt. De laatste tien minuten houdt hij het voor gezien, ’s ochtends. Tussenoor laden kan niet op de boot, een reserv batterij heb ik nog niet.

Een lijstje voor de volgende keer.

Er is recent een gezin met twee tienerdochters aangekomen, ze duiken en fotograferen allemaal. Benieuwd hoe veel ruimte de duikspullen daar in huis innemen.

De Singaporese Susi was dan weer benieuwd hoe oud ik was. Ik heb het haar op de dag af gemeld. Wow, so fit, you must have been diving a long time! Maar nee, ik ben een late beginner. En die 150 duiken per jaar van Gianni haal ik ook niet.

Er komen hier nogal wat mensen voorbij die het niet bij één duikvakantie houden per jaar. Die zie je hier vaker dan in de hotels aan de Rode Zee, want dat zijn ze inmiddels ontgroeid. Dit soort plekken biedt meer rust, kleinere groepjes duikers, betere vondsten of bijzondere zaken. Alhoewel het bargibandi zeepaardje zich ook hier nu al maanden niet meer heeft vertoond. En Thomas kwam voor de mimic octopus, die ik inmiddels al twee maal kon vastleggen. Maar Thomas is nog mimicloos.

Zo hebben we gelukkig allemaal nog steeds iets om naar op jacht te gaan. Adem in, adem uit.