Het nieuws is elke dag slecht. De oorlog is nergens gestopt, ultrarijken krijgen overal meer invloed, en hebben maar een beperkte visie op wat ze willen bereiken, en zelden is dat iets goeds voor de wereld. We zitten met een slapend kabinet, dat niets, echt niets heeft bereikt, buiten de groeiende verdeeldheid en de haat die hun zondebokkenpolitiek oproept.

Mensen in mijn omgeving lijden rechtstreeks onder die haatzaaiers, hier en elders.

Het valt, maar het valt niet altijd mee.

Toch is het zomer. Zo warm dat ik alleen maar mijn allerzomerste zomerjurk aan hoef, op blote voeten in en rond het huis banjer. Zo warm dat ik steeds maar kort buiten ben, een beetje puinruimend in de tuin, probeer te redden wat er te redden valt na een periode dat er voor de tuin te weinig tijd en aandacht was.

Vandaag in mijn fruittuintje het meeste onkruid tijdelijk onzichtbaar gemaakt, met als resultaat twee grote hopen groenafval die nieuwe energie moeten leveren. Goede voornemens gemaakt voor meer klimrekken voor de klimmers en steuntjes voor de staanders, en vaker heen.

Goede kennissen gaan fietsen, hun vijgenboom zit vol bijna rijpe vijgen, of ik ze wil plukken de komende weken? Hun vriezer zit nog vol van vorig jaar.

Op tafel een vaas met verschillende hortensia’s uit eigen tuin. 

De bruine bonen staan in de ecostoof, want veel verse groente gekregen van een moestuinhoudend zusje. Dat vraagt om boerensoep, voor deze week en voor de vriezer. Zoveel zon vraagt er ook om de rabarber die ik gisteren oogstte en tot moes kookte, voor een deel tot ijs te draaien, en tegelijk mijn broodvoorraad aan te vullen met een vers brood. Ook als het mislukt, eet ik het op, neem ik mij voor, het mislukt vaak.

Ik vraag een Syrische vriend om aanwijzingen hoe al die rijpe vijgen die eraan komen deze week, het best te kunnen verwerken, in de hoop dat zijn moeder een slimme manier weet.

En terwijl ik heen en weer blijf lopen door mijn huis, van keuken, naar tuin, naar garage, en weer terug naar de keuken, zie ik die vaas met verse hortensia’s staan en denk:

Wat een rijkdom.