Bij het ontbijt, en nog een keer na de lunch, nemen we afscheid van de twee Britten waar we zoveel plezier me beleefden. De Duitse disgenoot is al vroeger onderweg, zij gaat nog een paar dagen naar Bali voor ze doorgaat naar weet ik veel, maar heeft nu eigenlijk spijt. Ze is regelmatig aan de Hollandse kust te vinden, wellicht treffen we elkaar in januari in Den Helder.

Alleen de Amerikaanse in Rusland geboren Oekraïense van Tartaarse afstamming en ik zijn straks nog over, zij duikt al niet meer, want morgen weer vliegen.

De dagen vliegen voorbij, èn ze zijn langzaam. Vandaag met nieuwe groepen en een nieuwe duikgids opstap. Zelfs de oude gids is niet meer beschikbaar. Zijn sinus problemen schoten niet op, deze morgen stuurde zijn manager hem naar het ziekenhuis voor betere medicijnen, en de manager zelf loopt nu met een mondkapje.

Ik zit nu of met een grote groep Belgen, of met een grote groep Britten.

De Belgen willen geen stroom. Dat wordt nog lastig voor ze. Dus de eerste duik werd omgewisseld voor een stroomloze duik. Die zijn er eigenlijk niet, de driftduik kan ook lastig worden met erg veel stroom, maar op Coral Garden was alles mooi en rustig. Het grote spul liet zich iets minder zien. Dat wil zeggen: die hele grote oude bumhead wrasse op het keerpunt, die mocht er zeker wezen, en als ik vijf blue spotted stingray ’s zie hoor je mij ook niet. Maar ook een octopus was aanwezig en Ricki vond met zijn adelaarsogen twee minuscule naaktslakjes. Ik had geen camera mee, maar dat werd ‘s middags goed gemaakt. Een muckduik, met dezelfde gids. Een tsuk of zes naaktslaksoorten en Shaun the Sheep. Het is een sapzuigende slak, en het had zijn/haar kind mee. De moeder is al haast met het blote oog niet te onderscheiden, je ziet een bruin bol vlekje op bepaalde onderwaterplant. En daar dan een kleiner vlekje naast. Pas op de foto kun je zien waar hij zijn naam aan tee danken heeft.

Ergens onderweg nog zoiets minuscuuls, Maar Ricki blijkt niet alleen een goede zoeker, hij maakt ook uitstekende macrofoto’s en heeft dezelfde camera als mijn huurapparaat. Dus hij schiet er lustig op los. We liggen daar zo lang dat de mantisgarnaal zijn achterdocht vergeet en een rondje rent. Wellicht onderweg naar zijn overbuurman die anderhalve meter verderop in zijn holletje ligt te gluren.

Ik vind die grote vissen en die scholen ook prachtig hoor maar op mijn buik op het witte zand, de ene vondst na de andere: ik word er heel erg senang van.

Alsof de duik al niet mooi genoeg was, worden we als we weer aan boord van dagboot zijn, begroet door drie passerende dolfijnen.

Nog 11 duiken te gaan.