Na een prachtige dag duiken kan het altijd nog mooier. Er was nogal wat regen, dat geeft mooie wolkenluchten en de zonsondergang, doorgaans mooi, was spectaculair. Jacob, de helft van de Litouwers, joeg ons naar het eind van de pier, voor een laatste keer met elkaar genieten van dit vuurwerk. Hij verwoordde wat wij allemaal voelden, niet alleen was dit mooi duiken, maar ons groepje is best bijzonder. We maken ook nog plezier met elkaar na het duiken, er is verbinding en inclusiviteit. De Litouwers passen weliswaar niet meer aan onze tafel maar horen en zeker bij. De een heeft goedbetaald werk en een reisvirus, de ander is dus als ze niet reizen, bezig met die reizen te plannen en aan elkaar te breien. Ze hebben al voor volgend jaar november geboekt, in aansluiting op hun reis naar Japan. Er zijn prachtige foto’s van te zien op zijn instagram account en site. Het bewerken van de foto’s na de reizen vraag minstens zoveel tijd. 

Toen de Russen Oekraïne binnenvielen waren ze binnen een week vertrokken naar Amerika, met dubbel paspoort. De ambite is 193 landen, de meest reislustige ging per vliegtuig al vijftg keer of meer de wereld rond. Verzin het en hij was er.

Maar nu gaan ze, na de Italaanse en de New Yorker met Italiaanse wortels en ook zo’n reisbug, als volgende weg. Dat stemt weemoedig. Hij probeert ons over te halen allemaal in november terug te komen. Ik vrees dat het niet gaat lukken.

We vinden dat oprecht jammer, zo vaak kom je op reis niet mensen tegen waar je een klik mee hebt.