De temperatuur loopt hier op, ook nu de brandende wind is gaan liggen. Een heel goede dag om op een boot door te brengen. Er zijn drie manieren van duiken: vanaf de kant, vanaf een dagboot en vanaf een live-aboard. Dat laatste is het mooiste, maar alle waar is naar zijn geld.

De dagboten komen ook in soorten. Soms nemen ze alleen klanten van een bepaalde duikschool of hotel mee, soms iedereen die mee wil. Zo’n boot hadden we vandaag. Ik telde tenminste 30 boxen, en er waren nog wat lifters.

Dat is nog een hele operatie. Alles moet in een pick-up, dan met alle spullen naar de haven waar de boten liggen. Dan moet iedereen door de controle, je kunt niet zomaar aan boord stappen, bagage wordt gecheck. Dan allemaal wachten op de bankjes tot alle spullen aan boord zijn. Met drie duiken op een dag en meer dan 30 duikers, en nog wat sparetanks, zijn dat heel veel tanks, die op karretjes worden geladen vanaf die pick-ups en met de boxen aan boord worden getild. En het laatste karretje is voor de voeding aan boord, een ontbijt en een lunch.

Maar uiteindelijk mag dan iedereen aan boord, schoenen uit en sets opzetten. De verschillende gidsen geven de duikbriefing, wij liften mee op een groep bekenden met als gids de voormalig instructeur van mijn eigen gids. Ervaren duikers allemaal van de Penguin club.  We maakten drie korte duiken, geen een kwam boven de 50 minuten. De eerste slechts 39 minuten. In ons boekje deze week een halve duik zeg maar.

Maar wel een heel prachtige. Op deze plekken komen nauwelijks snorkelaars, geen zwemmers, geen gedoe met bootjes. Dat is goed voor het koraal wat inderdaad prachtig was. En dan zag ik ook nog een heel grote grouper op de wand. Verder vooral genoten van al het moois met af en toe iets uitzonderlijks. Maar met het lichtspel tussen de koraalgroepen is alleen dat al genoeg om blij te zijn dat je duikt.

Wel jammer van alle lucht die we nog over hadden, maar op zo’n boot kom je allemaal gelijk weer aan boord. De boot moet er zijn, de duikers moeten er zijn, men gooit een lijn uit, je trekt je zelf naar het achterschip en stapt de ladder op aan boord. In theorie. Die ladder is gemaakt voor vinnen, en je moet op de gladde staanders je hele gewicht aan boord trekken. Oude vrouwtjes worden gelukkig geholpen.

Dit dus drie keer op een dag, en dan terug naar huis, spullen weer van boord, de lege tanks werden overgegooid naar de wal. Dat alles in de zinderende hitte van de namiddag hier. Op de wal stonden grote groepen mensen klaar om voor een namiddagje varen en plezier aan boord te gaan, zonder flessen. Uiteindelijk waren we iets na vijf uur weer op het centrum en was ik iets na zes uur weer in het hotel. Omdat ik vandaag al vijf keer in het water lag, heb ik het zwembad maar een keer overgeslagen

Wat zal ik morgen eens gaan doen?