Ik kan u hier moeilijk weer gaan vervelen met sterke verhalen over lange duiken en mooie vissen. Dus ik zeg hier vandaag niets over de alen bij eel garden, niets over die prachtige naaktslak, niks over de grote grouper, de twee napoleonvissen, het slingeren door the Maze en de schildpadden die zich allemaal verstopt hebben. Wat ik wel kan zeggen is dat ik inmiddels al aardig gevloerd ben. Lange duiken, korte nachten, stroom tegen, hoge temperaturen en een oud vrouwtje: moe maar gelukkig.

Maar vanmorgen was ik nog fris en fruitig. Heel vroeg wakker, dus vroeg aan het ontbijt (waarover later meer). Na een vers omeletje de wandeling ondernomen van mijn hotelkamer naar het strand, en dan over het strand langs vier hotels voor ik bij het duikcentrum ben. Terwijl ik daar door de aangenaam frisse ochtend over het groene gazon liep zag ik in mijn ooghoeken een vreemde vogel. Gelukkig zat zijn broer nog op het gazon: de hoodhood, ofwel de hop. En er zat dus een hele groep, ik zag ze om de haverklap opvliegen. Uiteraard had ik de palmduifjes al gezien en vooral gehoord, voor mij echt een geluid uit het Midden-Oosten, dat me terug doet denken aan Irak. Nauw verwant aan de Turkse tortel, maar wat roden/bruiner, en met een net even ander riedeltje. Verder zitten hier veel bonte kraaien. En een mussensoort met opvallend lange nekken. Ook zag ik een zeer elegant soort steltvogel. Hoge poten, klein lijfje. Wit bovenlijf, grijs/zwarte onderlijf. Iemand die weet wat het is?

Ik zag één vlinder, wat nog een wonder is omdat hier altijd flink gesproeid wordt, zoals ook vanmorgen. Dat houdt heel wat insecten weg. Behalve die ene kleine vlieg die mij gezelschap hield toen ik het internet wilde gebruiken vanmorgen vroeg, terwijl de meeste gasten nog offline waren. O ja, en die ene mug, die heeft het ook overleefd.