Wat een druilerig regentje was toen ik vertrok, waren pijpenstelen toen ik op mijn eerste bestemming aankwam. Weer met een kleine omweg want het blijft lastig het adres zo in te voeren, dat Kaarten, Google Maps of mijn navigatiesysteem weet waar ik heen wil. Dat is vandaag een bronswaren museum. Een schenking van een grote bronsmeester staat daar centraal; het hele maakproces van de voorwerpen die hier al eeuwen heel kundig worden gemaakt, wordt zeer educatief uitgelegd. Zelfs voor mij te snappen, en voor die vier klassen kleintjes die er ook zijn en mij allemaal gedag zeggen. Een jongetje zit op zijn hurkjes om een hoekje naar mij te kijken, in plaats van op de juf te letten.

Hier in Korea werd en wordt dat brons gebruikt voor de vele kommen, schalen en bakjes die er nodig zijn bij een beetje goede maaltijd. Vooral bij feest-, treur- en offermalen heb je er heel wat nodig; en dan nog de stokjes, keteltjes voor de thee, en de bladen en blaadjes om een en ander op te zetten. Wil je zo’n set aanschaffen dan ben je vele duizenden euro’s verder voor een goede kwaliteit. Ik houd het bij één schaaltje, kies voor de lichtste, die ook nog eens van de  betere meester blijkt te zijn volgens de verkoper. Die het weten kan, want hij staat met hem op de foto. Het zal vast goed staan op het haardplateau straks. Dan even in gesprek met de dames van het museum over hoe nu verder. Ben ik met de auto: dan moet ik beslist nog even naar die bewuste tempel. Daarna wil men dan graag weten waar ik vandaan kom en wat hier doe, zo alleen. Ik heb over die tempel nu drie verschillende info’s, dus ik weet niet zeker of ik geweest ben waar zij bedoelde dat ik aankwam. Maar in ieder geval liep ik in mijn GGR (grote gele regenjas) in de regen de berg op, anderhalve kilometer.  Die mooie dennenbomen zijn er ook, ik loop langs moestuinen met kalebassen en windes, zie vogeltjes die ik thuis niet zie. Af en toe passeert mij een auto (had ik toch omhoog kunnen rijden, sukkel). In het bos ook tombes, veel lager dan die van gisteren, een meter hoog ongeveer, en bedekt met dennennaalden. Aardig kledderig kom ik boven en vraag nog even na met een kaartje, waar ik precies ben aan de drie mensen die er zijn. Het zijn namelijk maar heel kleine gebouwtjes waar ik terecht ben gekomen, al zie ik aan de begroeide daken dat ze al even meegaan. Volgens een van de heren in het gezelschap zijn ze erg belangrijk, en een van de tempeltjes heb ik voor mij zelf. Rustig even zitten, rondkijken, wat foto’s maken.

Dan me weer inpakken voor de terugweg. Terwijl ik voor de tempel moed verzamel zie ik dat ik wordt vastgelegd, ze blijven het vreemd vinden zo’n westers mens in haar eentje. Terug weer berg af, met de auto verder, naar het nationaal museum. Weer gratis, weer goed, met meer textiel dit keer dan goud. Erg leuk na het huwelijk vorige week, omdat er dan weer een en ander duidelijk wordt en er voorbeelden van vroeger en nu te zien zijn. Dan doe ik moeite uit te vinden waar toch dat geneeskrachtige kruiden museum is, waar de Lonely Planet zo hoog over op geeft. De mensen zijn aardig, ze blijven helpen zoeken en als het is gevonden, na er twee mensen bij te hebben geroepen, wordt een detailkaartje voor me uitgeprint en rijd ik in het inmiddels drukke namiddagverkeer de stad weer door. Dat kruidenmuseum is zeker interessant als je geïnteresseerd bent in de theorie achter yin en yang, de vijf elementen en de andere grondslagen voor deze natuurgeneeswijze. De grappige filmpjes zijn ook in het Engels, dus is het ook voor mij enigszins te volgen. Je kunt nog gratis je bloeddruk meten, er zijn massagestoelen, je kunt een programma volgen en in de shop is er voornamelijk rode ginseng, goed tegen alles, zegt men. In de omgeving heel wat winkels die in grote zakken allerlei getoonde zaken verkopen, inclusief schildpadschild, gemalen beestenbotten etc. Ik kijk en koop niets, en ga in de omliggende wijk op zoek naar iets te eten. Ik kies voor kip sous-vide. Op een groot plat bord krijg ik boven een brandertje een borrelend hete hele kip met groente en uitjes, die nog even voor me in handige stukken wordt getrokken. Met een tang en een vork is hij soldaat voor je het weet. Dan wandel ik terug naar mijn geparkeerde auto, kijk rond in het te dure warenhuis waar mijn auto geparkeerd staat, vijf verdiepingen onder de grond. Vooral de beddenafdeling is interessant. Je kunt hier bedden kopen met een verwarmde bodem van steen, een moderne versie van de oude woningen die hier ook vloerverwarming hadden. En die Koreaanse dunne dekbedjes hebben ze ook in allerlei fraaie patronen. Verder is het westers wat de klok slaat. Phillips en Villeroy & Boch zijn ook vertegenwoordigd. Ik zoek mijn hotel op, een zusje van dat in Gangneum. En inderdaad, bed weer heerlijk zacht, Engelstalige tv en een heel erg lekker warm bad. Ik kan er mogen weer tegenaan.