Van alles wat met afscheid te maken heeft deze week, oplettend lezertje. Dat zal wel zo blijven tot we echt weg zijn. Zo hadden we woensdag nog een keer en gezellige maaltijd met elkaar. Hier kom je binnen lopen op het moment dat het je uitkomt, maar voor dit soort avonden gaan we samen aan tafel, die dan ook nog eens gedekt is. Door mij. Stond niet in de job description, maar iemand moet het doen. Gezellig napraten dus, wat er normaal veel minder bij is. We hadden de laatste vislunch en maakten nog even een groepsfoto me iedereen op de stoep van ons kantoor, Ali C's zomerhuisje. Vandaag was er een VTC, waarvoor mensen vanuit de provincies komen, en had collega S zijn staf allemaal over. De mannen waren zo handig om gelijk de rest dan ook maar cadeautjes te geven, je weet immers nooit wat er volgende week gebeurt. Zo ben ik nu de trotse eigenaar van een solide plastic piratenschip dat dienst doet als klok en lamp. Een vaasje, een doosje, een prachtige glazen thumbs up met een lieve brief er bij. Een door oma gebreide muts en sjaal, een friemel voor aan je telefoon of sleutel, een kruik met de babilonleeuw op de zijkant en een zwaan met een kaarsje in zijn rug. De onmisbare geschenken noem ik ze altijd. Je wist niet dat je zo nodig had tot je ze krijgt. Maar allemaal geven vanuit het hart en begeleid met hartelijke woorden dus daarom zeer waardevol. En gelukkig moet ik mijn spullen nog pakken, dus ze kunnen nog mee. Verder vertrok er vandaag alvast een collega. Ze was hier niet lang, maar gaat nog een paar maanden door in Baghdad met rapporten opstellen en corrigeren. Ik heb honderden foto’s nu met alles en iedereen op de compound, de cv’s en aanbevelingsbrieven zijn op een haar na gevild, de laatste hand wordt gelegd aan een PowerPoint die ik nog graag na wil laten voor ik vertrek. Nog even een eindsprintje trekken dus.