Toen ik afgelopen verlof naar Nederland kwam, in augustus, was het verschil in temperatuur met Basrah ongeveer dertig graden, oplettend lezertje. Nu ik in december met verlof naar Nederland kom is het verschil weer dertig graden. Met dit verschil dat het in Nederland nu onder nul is. Regelmatig wordt mij dus gevraagd: moet je niet wennen? Ja, ongeveer net zo veel als alle Nederlanders die van een nazomer in hartje winter belandend. Waar liggen de handschoenen, waar is het ijskrabbertje? (met een huurauto is dat in ieder geval geregeld). Het is echt niet zo dat je na zes maanden mooi weer niet meer tegen een Hollandse winter kunt. Eerlijk gezegd: ik geniet. Afgelopen winter was er ook een met veel sneeuw en af ent toe overlast op weg naar het werk, maar ik rijd altijd nog liever door een sneeuwlandschap dan door regen en wind, en zo vaak gebeurt het niet dat we sneeuw hebben die iets voor stelt. Dus maak ik overal plaatjes van dit winterweer, om in Basrah aan de collega’s te laten zien. Die zich geen voorstelling kunnen maken van een auto die uit de sneeuw gegraven moet worden, of struiken die bezwijken onder de vracht. Kinderen die sleetje rijden van de dijk, kinderen die op het ijs lopen om te zien of het al houdt. Het zal snel genoeg weer over zijn, voor ik het weet zit ik weer in het stof. Voor mij mag de winter deze week nog wel duren.